Da Fecundación ao Parto (III e IV)

Ecuaciones de la Recta. Repaso

Recta Paralela y Perpendicular a otra dada

Da Fecundación ao Parto (I e II)

Ecuación Punto Pendiente de una recta. Ejercicio

Ciclo Menstrual. Vídeo explicativo

A primeira botella de auga que se pode comer

O invento, creado cunha envoltura de algas comestible en vez de plástico, é barato, biodegradable e resistente.

Un grupo de deseñadores afincados en Londres creou un enxeñoso invento para substituír os pesados PET. Trátase dun membrana comestible de algas creada a partir da técnica culinaria da esferificación, a mesma que utilizaba Ferran Adrià no seu restaurante el Bulli, de forma que a auga queda encapsulada nunha especie de gran gota xelatinosa.

O invento, chamado «Ooho!» e inspirado na xema de ovo, está elaborado a partir de algas pardas e cloruro de calcio en proporcións concretas co fin de xerar unha xelatina. O envase, segundo os seus creadores, é «simple, barato (2 céntimos por unidade), resistente, hixiénico, biodegradable e mesmo comestible».

Como facela (en inglés)

Cae a novena gota do experimento máis longo da Historia

Por fin aconteceu. Unha gota de brea, a novena despois dunha espera de máis de 13 anos, derrubouse no experimento máis longo da Historia, mención incluída no libro Guinnes dos récords, que se desenvolve dende hai 87 anos na Universidade de Queensland (Brisbane, Australia). Ao parecer, é a primeira vez que a lenta caída destas bágoas negras foi gravada en directo polas cámaras, aínda que ata agora os investigadores só proporcionaron imaxes do inminente choque en estafe-lapse e non da ruptura.

O experimento comezou na universidade australiana en 1927 cando o profesor de Física Thomas Parnell intentou demostrar aos seus alumnos que os materiais comúns e vulgares poden posuír propiedades sorprendentes.

Aparatos reproductores masculino y femenino. Anatomía y Fisiología

Ecuaciones de la recta. Ejercicio

Achan unha paisaxe verde de 3 Ma baixo o xeo de Groenlandia

Un equipo internacional de científicos descubriu unha paisaxe de tundra de case 3 millóns de anos de antigüidade conservada á perfección baixo a capa de xeo de Groenlandia, a 3,22 quilómetros de profundidade. 

A investigación, publicada na revista Science, proporciona a evidencia de que este enorme terreo xeado, do tamaño de Alasca e o máis grande do mundo tras a Antártida, se mantivo moito máis tempo do que cría, a través dos períodos de quentamento global que existiron ao longo da historia da Terra.

Que son os buratos negros?

Sen dúbida ningunha, os buratos negros son un dos obxectos máis fascinantes de todo o Universo. Os científicos coñecen a súa existencia polos efectos que provocan, xa que o forte campo gravitatorio que xeran é suficiente para atrapar no seu interior calquera partícula, incluída a luz, pero nunca xamais viron ningún.

Ácidos Oxácidos. Teoría y ejercicios

O estraño raio verde captado durante a Lúa vermella

"Non é unha escena dunha película de ciencia ficción. O raio verde de luz e a lúa vermella son totalmente reais e foron fotografados nas primeiras horas do 15 de abril", explicou a NASA, que elixiu esta imaxe como fotografía astronómica do día o pasado venres.

O raio verde é en verdade un raio láser, disparado dende un telescopio de 3,5 metros no Observatorio de Point Apache, no sur de Novo México, EUA

A atmosfera dispersou parte da intensa luz do láser, o que deixou ao descuberto a traxectoria do raio, que apuntaba ao retro-reflector Apolo 15, un experimento que deixaron os astronautas na Lúa en 1971.

Un equipo experimental de astrónomos da Universidade de California, San Diego, disparou o raio para ser capaz de medir a distancia entre a Terra e a Lúa cunha precisión de milímetros e de prover unha proba da Relatividade Xeral, a teoría da gravidade de Einstein.

Conservación de la Energía. Ejercicio Resuelto

Producto Escalar de dos vectores. Ejercicios

Descobren un planeta moi parecido á Terra

Os científicos que rastrexan o ceo en busca de novos e prometedores mundos fixeron grandes progresos na súa busca, incluíndo algúns candidatos que se encontran na zona habitable da súa estrela, a distancia axeitada como para albergar auga líquida na súa superficie. Non obstante, nunca deran cun que, ademais de todo iso, fose rochoso e do mesmo tamaño da Terra. 

Agora, por fin, un equipo internacional de astrónomos encontrou un planeta desas características, que pode ser habitable. Chamado Kepler-Kepler-186f, é o quinto e máis externo do seu sistema, situado a 490 anos luz.

Kepler-Kepler-186f e os seus catro compañeiros foron descubertos pola nave espacial Kepler da NASA, lanzada en marzo de 2009, polo método de tránsito, que detecta posibles planetas cando pasan por diante da súa estrela e causan unha moi pequena pero periódica atenuación do seu brillo. Os astrónomos explican na revista Science que o novo candidato é lixeiramente máis grande que a Terra -uns 1,1 raios terrestres-, aínda que polo momento descoñecen a súa masa. Cren que existen moitas posibilidades de que teña unha superficie rochosa en vez dunha envoltura de hidróxeno e helio como un mundo gasoso.

Reinventando o Xénesis. Biociencia

A idea que perseguen investigadores e médicos é frear os trastornos relacionados co envellecemento, como o cancro ou a enfermidade cardiovascular, ou conseguir repostos eficientes para substituír tecidos danados. Esa é a finalidade de múltiples estudos de terapia celular e a última iniciativa vén da man do porco. Varios grupos de investigación están a apostar por este animal para que sexa a fábrica onde se xeren órganos humanos listos para transplante, pero a proposta máis innovadora, e prometedora, vén do investigador español Juan Carlos Izpisúa.

"Existen máis similitudes entre o porco e o home que entre a rata e o rato". Esta era unha das conclusións que Alan Archibald, xenetista da Universidade de Edinburgo (Escocia), extraía tras secuenciar o xenoma dunha especie porcina hai menos de dous anos. A anatomía, a fisioloxía e a xenética entre nós e o porco é moi parecida. De feito, son moitas as substancias do organismo porcino que se utilizan con fins médicos, como a insulina, unha hormona esencial para os diabéticos.

Dende o seu laboratorio do Salk Institute en La Jolla, California, desenvolveu un procedemento que dará que falar nos próximos meses. Grazas á súa técnica, xa logrou xerar órganos en diferentes animais, tal e como expuxo recentemente nunha conferencia celebrada en Albacete (a súa provincia natal) dentro do Ciclo de Seminarios de Investigación en Biomedicina 2014.

Estas iniciativas recordan aos intentos que dende 1960 se realizaron para desenvolver órganos humanos dentro de animais transxénicos e que se denominan xenotrasplantes

Implantado o primeiro marcapasos sen cables de Galicia

A Unidade de Arritmias do Servizo de Cardioloxía do Complexo Hospitalario Universitario de Vigo (Chuvi) implantou, por primeira vez en Galicia, un marcapasos fabricado sen cables, a un paciente de Carballo (A Coruña) de 84 anos de idade, que xa foi dado de alta e evoluciona favorablemente.

O marcapasos Nanostim deseñouse de maneira que se pode colocar directamente no corazón, e se evita a realización do chamado peto cirúrxico e da conseguinte cicatriz. Tamén se evitan os electrodos e cables que levan os pacientes con marcapasos convencionais.

O responsable da unidade, Enrique García Campo, explicou que esta cirurxía non invasora é un "fito importante na historia dos marcapasos" porque melloran a comodidade do paciente e reduce as complicacións ou infeccións relacionadas co peto do dispositivo e os fallos do cable.

O marcapasos sen cables ocupa menos do 10% do tradicional, pesa dous gramos e mide 42 milímetros, polo que só ocupa un volume dun centímetro cúbico no interior de corazón. A súa implantación lévase a cabo a través da vea femoral, con axuda dun catéter orientable.

Operaciones con vectores. Repaso

Potencia y rendimiento en una presa. Física

As dez aves mais raras do mundo

O listado, elaborado por conservacionistas, inclúe especies de estraña aparencia ou comportamento, cun particular historia evolutivo e en perigo de extinción.

Pica na Imaxe para ver o resto das aves.

A aguia filipina

SRINAVASAN CHANDRASEGARAN CIENTÍFICO

A revista Science chamou ao seu traballo "o monte Everest da bioloxía sintética", pero é obvio que  Srinivasan Chandrasegaran non é un científico proclive á pompa e os decibelios. Nacido en Pondicherry, India, en 1954, estudou química no Tagore Arts College de la Universidad de Madras e emigrou a Estados Unidos en 1976 para doutorarse na Universidade de Georgetown, Washington. A súa investigación estivo ligada dende entón á moi prestixiosa Escola de Medicina da Universidade Johns Hopkins en Baltimore, onde dirixe o seu propio laboratorio.

Pregunta. Que lonxe estamos de escribir realmente un xenoma, ou un cromosoma, en lugar de copiar os que escribiu a natureza?

Resposta. Estamos moi lonxe de poder chegar a iso dende cero. Creo que seremos capaces de facelo unha vez que definamos o conxunto mínimo de xenes que se necesitan para a vida. O grupo de Craig Venter está a intentar definir ese conxunto co xenoma do micoplasma, un xenoma moi pequeno.

P. E que lonxe estamos de reconstruír un mamut ou un neandertal?

R. Iso queda probablemente moi lonxe no futuro! Eu non creo que chegue a ver a reconstrución dun mamut, do animal enteiro, no que me queda de vida.

Pica aquí para ler a aentrevista completa.

A Lúa de sangue do Martes Santo: a primeira eclipse lunar nunha tétrada

O espectáculo celeste, unha predición catastrófica para algúns crédulos, é o primeiro dunha rareza: catro en ano e medio

O eclipse de Lúa que terá lugar a madrugada do 15 de abril, é dicir, o Martes Santo antes do amañecer, será visible dende Australia, océano Pacífico, América e tamén en España, pero na Península e Baleares se observará como penumbral e nas Illas Canarias como parcial. Dende Canarias poderase ver como se escurece unha parte da Lúa, dende a Península e Baleares apenas notaremos como a Lúa mingua de brillo antes do amañecer.

Os observadores que poidan ver a fase da totalidade, contemplarán unha Lúa avermellada, Lúa de sangue, durante 78 minutos. Trátase dun acontecemento que en moitas civilizacións foi obxecto de medos e tabús.

Descuberto Ardón, o meteorito gardado 83 anos nunha caixiña

A propietaria viu precipitarse a rocha dende o ceo hai 83 anos e, agora, tras coñecer o seu valor xeolóxico, doa un fragmento ao Museo de Ciencias Naturais do CSIC.

O 9 de xullo de 1931, ás nove e media da mañá, unha enorme bóla de lume sobrevoou a provincia de León xerando ao seu paso unha secuencia de estalidos audibles dende a capital e outros municipios próximos, entre eles Boñar e Cistierna. 

Rosa González Pérez, entón unha nena de 11 anos, encontrábase facendo un recado no centro do municipio de Ardón cando escoitou unha especie de trono que xurdiu dun ronsel de po. Xusto diante dela viu caer do ceo unha pequena rocha fumegante e ao recollela notou que aínda estaba quente. Por descoñecemento, non comentou nada sobre o seu achado e gardouna nunha caixiña, preservándoa en moi boas condicións durante 83 anos. Nas súas mans tiña un vestixio, chegado dende o cinto de asteroides que existe entre Marte e Xúpiter, de como era o sistema solar millóns de anos atrás.

Que é a clonación?

A clonación é o proceso de crear unha copia xenética idéntica doutro organismo orixinal. Nun sentido biolóxico resulta cunha molécula, unha célula e incluso un organismo multicelular idéntico ao orixinal. 
Ás veces este término pode aplicarse aos clones "naturais", como tal os xemelgos monocigóticos, ou cando un organismo se reproduce asexualmente como no caso de especies monosexuais e organismos hermafroditas, aínda que a maioría das veces se refire a un clon creado intencionadamente.

O proceso de 'limpeza do ADN' ofrece unha diana contra o cancro

Imaxine unha fábrica que se dedica a montar columnas superpoñendo bloques. A ritmo normal, dá tempo a revisar cada peza e descartar ou reparar as defectuosas. Se a velocidade do traballo se acelera, o control de calidade é aínda máis importante. Pero se se impide esa revisión, cada vez haberá máis elementos defectuosos e, ao final, a torre caerá. Este exemplo serve para definir o novo achado na loita contra o cancro. 

Científicos do Instituto Karolinska(Suecia) acharon a encima MTH1, que se encarga de limpar os elos do ADN para que encaixen perfectamente, como os bloques da torre, no proceso de reprodución das células. Polo tanto, encontrar inhibidores desa encima para impedir que os elos (as letras químicas do xenoma a, c, g, t) encaixen era vital. E ese camiño empezou a percorrerse, como onte publicou Nature en dous artigos.

A MTH1 está presente en todas as células. Pero as cancerosas están descoordinadas, explica o xefe do Grupo de Inestabilidade Xenómica do Centro Nacional de Investigaciones Oncolóxicas (CNIO), Óscar Fernández-Capetillo. Reprodúcense a toda velocidade, e, polo tanto, sofren máis coa mala calidade dos elos do ADN.

Por que é tan difícil atrapar unha mosca ao voo

Sentiuse algunha impotente ao ser incapaz de cazar unha rápida mosca ao voo? Non culpe á súa torpeza ou á súa falta de reflexos, é que se buscou un inimigo realmente rápido, capaz de moverse como un avión de combate.

As moscas poden xirar sobre os seus lados 90 graos ou máis, e en ocasións case voar cabeza abaixo. «Estas moscas normalmente baten as ás 200 veces por segundo e, case nun só golpe de á, o animal pode reorientar o seu corpo para xerar unha forza que lle leve lonxe do estímulo ameazador e logo continuar acelerándose, afirma o investigador.

As moscas da froita utilizan un sistema visual rápido para detectar depredadores que se achegan. «O cerebro da mosca realiza un cálculo moi sofisticado nun lapso moi curto de tempo, para determinar onde está o perigo e exactamente como inclinarse para fuxir mellor, algo que farán de forma diferente se a ameaza está a un lado, diante ou detrás,» afirma Dickinson.

Recurso TIC. Formulación de los Oxoácidos.

Pinchando en la imagen, accederéis a una página web, donde explican con ejemplos la Formulación de estos compuestos químicos, bajo la nomenclatura tradicional.

Trabajo de la Fuerza de Rozamiento. Ejercicio

Un cargador para resucitar a batería do celular nun minuto

Un novo prototipo promete cargar a batería do celular en menos dun minuto.

Desenvolvido por StoreDot, unha compañía start-up nacida no Departamento de Nanotecnoloxía da Universidade de Tel Aviv, Israel, o dispositivo foi presentado o luns na conferencia Think Next de Microsoft.

Está baseado en péptidos, unha serie de moléculas conformadas por aminoácidos que reducen drasticamente os tempos de carga dos dispositivos electrónicos.
A escéptica audiencia de expertos tecnolóxicos viu como a batería dun teléfono Samsung Galaxy S4 volvía á vida en menos dun minuto... ler máis.

Que é esa «luz brillante» fotografada polo Curiosity en Marte?

A imaxe desatou todo tipo de especulacións en internet, pero a NASA ten unha boa explicación.

A imaxe, dada a coñecer polo Laboratorio de Propulsión a Chorro (JPL) da NASA en Pasadena, California (EUA), mostra un raio de luz vertical que aparece misteriosamente no horizonte da paisaxe marciana. A fotografía deu xogo para todo tipo de especulacións, incluída a posibilidade dun sinal de vida intelixente, e converteuse nun deses temas a explotar polos amantes do fantástico en todo o mundo. Pero...

O rover tomou a imaxe o 3 de abril xusto despois de chegar a un punto intermedio no seu camiño marciano chamado Kimberley. Pero resulta que non é nada excepcional. «Nas miles de imaxes que recibimos do Curiosity, vemos manchas brillantes case cada semana», recoñece Justin Maki, do JPL, líder do equipo que construíu e opera a cámara de navegación. Estas luces «poden ser causadas por golpes de raios cósmicos ou pola luz do Sol brillando nas superficies rochosas».

A imaxe na que aparece a luz foi tomada pola cámara do «ollo dereito» do rover, mentres que a do «ollo esquerdo» non foi capaz de detectalo.

Ejercicio de conservacion de la energía mecánica.

Como se fai un transxénico?

Descobren dous xenes modificadores do risco de cancro de mama e ovario

Investigadores do Centro Nacional de Investigacións Oncológicas(CNIO) lideran un traballo que contribuirá, no futuro, a dar a cada muller unha información moito máis precisa sobre o seu risco persoal.

A publicación, asinada por 200 autores de 55 grupos de todo o mundo en PLOS Genetics, presenta o descubrimento de dous novos xenes que modulan o risco a desenvolver cancro de mama e de ovario das mulleres portadoras de mutacións en BRCA1 e BRCA2.

Segundo explica Ana Osorio, primeira asinante e investigadora do grupo de Xenética Humana do CNIO, "o obxectivo é crear un test con todas as variantes xenéticas que sabemos que inflúen no risco de desenvolver un cancro, e a que idade, de forma que poidamos facer un perfil personalizado para cada paciente".

O Obxeto máis grande do Universo

Trátase dunha «gran muralla» de 10.000 millóns de anos luz dun extremo a outro, que pon en xaque o que criamos saber sobre a distribución da materia

Dado que existen estruturas inmensas no Universo chamadas supercúmulos de galaxias, o Universo debe ser extraordinariamente grande, de feito, calculouse, por outros métodos, que o Universo visible pode ter un diámetro de 93.000 millóns de anos luz, case un cuadrillón de km. Nesta inimaxinable extensión caben obxectos extraordinariamente grandes, como o maior supercúmulo de galaxias descuberto no Universo visible. Existe outra parte do Universo que non podemos ver, como xa mencionouse, e a súa luz nunca nos chegará debido á expansión do Universo.

Esta estrutura colosal e inimaxinable chámase a Gran Muralla de Hércules-Corona Boreal. A nosa galaxia, a Vía Láctea, mide a impresionante cifra de 100.000 anos luz (1 ano luz é aproximadamente 9,5 billóns de km). A galaxia máis próxima está a máis de 2 millóns de anos luz. A Gran Muralla de Hércules Corona Boreal encóntrase a 10.000 millóns de anos luz da Terra e ten unhas dimensións de 10.000 millóns de anos luz, dun extremo a outro, é moi alongada, ocupando case o 11% do Universo observable. É máis do dobre do tamaño da última macroestrutura que tiña o récord.

Puntos Alineados. Matemáticas 4º ESO

A Imaxe do día...

As Illas Canarias, protagonistas da imaxe do ano da NASA

Como se clona un xene?

Síntese de Proteínas

Punto medio de un segmento. Ejercicio y explicación

Conservación de la Energía Mecánica. Sin Rozamiento. Ejercicio resuelto

Operaciones con vectores. Ejercicio

Suma y Resta de vectores. Método gráfico - Ejercicios Resueltos

Os Encimas. As proteinas da vida

Os enzimas transforman unha substancia, chamada substrato, noutra diferente denominada produto, e son extremadamente específicas para a reacción que catalizan. Isto quere dicir que, en xeral, un mesmo enzima cataliza un e só un tipo de reacción química (se ben poden existir varios enzimas que catalicen a mesma reacción). Consecuentemente, o tipo de enzimas atopados nunha célula determina o tipo de metabolismo que a célula efectúa.

A velocidade da reacción catalizada por un enzima aumenta debido á diminución da enerxía de activación necesaria para transformar o substrato no produto. A aceleración da reacción pode ser da orde de varios millóns de veces: por exemplo, o enzima orotidina-5'-fosfato descarboxilase diminúe o tempo da reacción que cataliza de 78 millóns de anos a 25 milisegundos.

Marte máis brillante que nunca

Este mes de abril, a Terra está máis preto de Marte do que o estivo dende hai case 6 anos e medio. O Planeta vermello verase máis brillante e grande no ceo nocturno e calquera, dende calquera lugar do mundo, poderá observalo a simple vista.

Por que se producen as mareas?

Ten que ver co que chamamos variación de periodicidade diúrna, é dicir, da orde dun día; en realidade, a miúdo, o período da marea é máis curto que un día pero aínda así, para facernos unha idea do período característico, chamámolo diúrno. 

Existe unha variabilidade cun período moito máis longo, da orde dun ano, que chamamos estacional, porque ten que ver co cambio das estacións. Nos océanos hai tamén outros ciclos de suba do nivel da auga, algúns moito máis curtos, como a ondada, cunha periodicidade de segundos, e outros moito máis longos, como as variacións glaciais-interglaciais que durante o último millón de anos tivo unha periodicidade de preto de 100.000 anos.
Entón, por que encontramos a miúdo unha marea dominante de 12,42 horas? Isto ten que ver co que chamamos marea de equilibrio. 

Imaxinémonos a Terra sen continentes e cuberta por un océano de auga da mesma profundidade. A principal forza que experimenta este océano é a atracción gravitacional da Terra, dirixida cara ao centro do noso planeta, pero tamén experimenta a atracción gravitacional da Lúa (sen a Lúa e os demais astros non habería marea). Agora ben, esta atracción non é a única forza astronómica que experimenta o planeta. Non só a Lúa xira arredor da Terra: debido á presenza da Lúa, a Terra tamén xira en torno ao centro de masa do sistema Terra-Lúa, un centro de masa que, de feito, se encontra dentro do noso planeta. 

O resultado deste xiro é que o océano que cobre a Terra experimenta non só a atracción gravitatoria da Lúa senón tamén unha forza centrífuga, de forma que a suma das dúas forzas fai que o océano adopte unha forma elipsoidal, co eixe que pasa polas puntas do elipsoide apuntando cara á Lúa: é o que se coñece como marea de equilibrio.

ADN Mitocondrial. A herdanza das nosas nais

O ADN mitocondrial pode considerarse como o noso "cromosoma" máis pequeno, aínda que é bastante distinto dos verdadeiros cromosomas do núcleo. Foi a primeira parte do xenoma humano que foi secuenciada. Nos humanos e na maioría das especies hérdase só da nai.

ADN... quenes somos?

Reportaxe sobre a influencia do ADN e o cerebro na formación de como e quen somos, emitido no programa Tres14,

Potencia, trabajo y rendimiento. Ejercicio resuelto

Encontrar el valor de un vector que une dos puntos

Suma y resta de vectores. Analíticamente

Suma y Resta de vectores. Gráficamente

Cálculo del trabajo físico. Ejercicios Resueltos

Duplicación do ADN

A replicación do ADN é un mecanismo que posúen as células mediante o cal poden duplicar o seu material xenético, isto é, obter unha copia idéntica do seu ADN. 

Este proceso, que se desenvolve no núcleo celular, ten unha proporción de erro moi baixa. Este proceso acontece mediado por multitude de proteínas, que mediante diferentes funcións son quen de separar a dobre cadea de ADN, e partir de cada unha delas (que funcionarán como cadea molde) sintetizar unha cadea complementaria. Cada nova dobre cadea de ADN estará constituída por unha cadea molde e unha cadea de nova síntese. É por iso que dicimos que a replicación do ADN é semiconservativa.

A molécula de ADN ábrese coma unha cremalleira por ruptura das pontes de hidróxeno entre as bases complementarias liberándose as dúas hebras e a ADN polimerasa sintetiza a metade complementaria engadindo nucleótidos que se atopan dispersos no núcleo celular. Deste xeito, cada nova molécula é idéntica á molécula de ADN inicial.

Apuntes Formulación Inorgánica (2ª Parte)

Os dejo el link de descarga de la segunda parte de formulación Inorgánica de química de 3º de ESO. 
Pincha en la imagen para descargar el archivo.

4º A ESO. Solución as árbores xenealóxicos do exame.

PROBLEMA (1):

Unha parella (7, 8) tivo unha filla enferma (12) cunha determinada enfermidade xenética. O
pai da nena (8) bótalle a culpa á nai, pois o seu pai (1) avó da nena, tamén ten a enfermidade. Ten razón?

Solución: Pica AQUÍ

PROBLEMA (2):

Indica o tipo de herdanza que mostran as árbores xenealóxicas (dominancia, recesividade, ligada ao sexo, etcétera).

Solución: Pica AQUÍ

O ADN: a estrutura de dobre hélice

O ácido desoxirribonucleico (ADN, ou DNA, nas súas siglas en inglés) é un ácido nucleico que contén instrucións xenéticas usadas no desenvolvemento e funcionamento de todos os organismos vivos coñecidos e algúns virus, e é responsable da súa transmisión hereditaria. 

O papel principal da molécula de ADN é o almacenamento a longo prazo de información. O ADN é comparado a miúdo cun plano ou unha receita, ou un código, xa que contén as instrucións necesarias para construír outros compoñentes das células, como asproteínas e as moléculas de ARN. 

Os segmentos de ADN que levan esta información xenética son chamados xenes, pero as outrassecuencias de ADN teñen propósitos estruturais ou toman parte na regulación do uso desta información xenética.