Desarrollan un fármaco que mata al parásito de la malaria con una dosis por menos de un euro

A revista Nature presentouse esta semana un novo composto que pode matar o parasito que causa a malaria. 

O fármaco, que probou a súa eficacia en ratos, requirirá unha única dose, terá un custo de menos dun euro e reducirá a transmisión da enfermidade, segundo os autores do estudo.

O traballo, que estivo liderado polo equipo do profesor Ian H.Gilbert do departamento de química biolóxica da Universidade de Dundee (Reino Unido), contou coa participación de investigadores españois da multinacional farmacéutica Glaxo Smith Kline (GSK).

Na localidade madrileña de Tres Cantos, a empresa ten unha unidade de malaria que opera dentro do Centro de Investigación de Enfermidades de Países en Desenvolvemento (DDW, polas súas siglas en inglés). 

Un grupo desta división colaborou noutro recente estudo dunha nova clase de compostos contra a malaria chamados pyrazoleamides, publicado en novembro en Nature Communications.


Segundo explica a Sinc Javier Gamo, director da unidade de malaria, a nova molécula, denominada DDD107498, "ten un mecanismo de acción novidoso e actúa eliminando os parasitos Plasmodium falciparum -causantes da enfermidade- mediante a inhibición da síntese de proteínas".

O «cangrexo Yeti» xa ten nome científico: «Kiwa tyleri»

Unha das especies máis singulares, que se descubriron nos últimos anos, o cangrexo de peito peludo denominado «Hoff», en honor ao actor David Hasselhoff, acaba de recibir o seu nome científico oficial: «Kiwa tyleri». 

Todo iso tras ser estudado por un grupo de científicos británicos, entre os que destaca o biólogo polar e profesor Paul Tyler da Univerisdade de Southampton.

Este tipo de cangrexos habita no Mar de Escocia (coñecido tamén como o Mar da Antillas do Sur) situado ao sur do Océano Atlántico moi próximo ao lado arxentino da Antártida. En concreto, o «Kiwatyleri» pertence a un grupo enigmático de cangrexos que habitan nas augas cálidas que rodean os respiradoiros hidrotermais, en en moi altas densidades, a razón de 700 individuos por metro cadrado.

O tamén coñecido como «Cangrexo Yeti» é famoso porque o seu corpo está dénsamente cuberto por pelo- coñecida como «setas»- e de bacterias, que lle dan a aparencia que o fixo famoso. Esta permítelle obter a densa alfombra de bacterias, a cal crece sobre a superficie dos condutos das chemineas. O que o fai totalmente dependente desta clase de bacterias quimiosintéticas.

Descuberto un novo exoplaneta con cola de cometa

Un equipo internacional de científicos descubriu un exoplaneta que posúe unha cola de cometa. 

Segundo explica un artigo publicado en «Nature», trátase dunha nube de hidróxeno que escapa do mundo --que ten o tamaño de Neptuno-- e que lle confire unha estraña forma.

Tal fenómeno non só axuda a explicar a formación de Super-Terras quentes e rochosas, senón que tamén pode actuar potencialmente como un sinal para detectar océanos extrasolares, segundo indicaron os expertos. Ademais, cren que se pode utilizar o descubrimento para prever o futuro da atmosfera da Terra.

O responsable do traballo, David Sing, da Universidade de Exeter, sinalou que este «escape» de gas se viu no pasado en grandes exoplanetas xigantes gasosos, así que foi unha sorpresa «observar que isto tamén acontece nun planeta moito máis pequeno».

Cunha masa de aproximadamente 23 veces a da nosa Terra, este estraño mundo está situado a 33 anos luz de distancia. Chamado «GJ436b», este mundo xira arredor da súa estrela en só tres días e ten unha atmosfera que deixa tras de si un rastro xigantesco de hidróxeno. 

Utilizando o telescopio espacial Hubble, os científicos foron capaces de ver a sombra desta nube de hidróxeno cando pasa por diante da estrela.

Explorar o universo dende o sofá: novo portal para ver as fotografías da NASA

A NASA lanzou un novo portal de imaxes en colaboración coa axencia Luna Imaging. A través da nova web ofrécense máis de 138.000 documentos da biblioteca da axencia espacial estadounidense. 

O PORTAL nasaimages.lunaimaging.com permite navegar polo espazo a través de fotos de satélite, recordar misións pasadas ou mirar co «ollo» do telescopio espacial «Hubble». Pero non só, e é que tamén SE PODEN contemplar fotos de grandes incendios captadas dende o espazo.

O portal ofrece máis de 70 coleccións de imaxes entre as que se encontran as misións Apolo, vistas do universo e capturas dende voos experimentais.

Como un bo artigo xornalístico, o novo sitio web da NASA responde ás preguntas de que? onde? quen? y cando? para catalogar as imaxes que ofrecen no novo portal.

A través de varios paneis -en inglés- a axencia ofrece a posibilidade tanto de visualizar as fotos como buscalas de forma concreta. Ademais, as fotografías pódense compartir a través das redes sociais, DESCARGAR ou comprar unha edición imprimida.

Todas as imaxes conteñen a información da data e lugar no que foron tomadas así como unha breve descrición polo que PODEN ser de grande axuda como material educativo.

Os mamíferos xa poden rexenerar órganos como os peixes e píntegas

A medicina rexenerativa sinala o camiño para a recuperación de persoas con cegueiras, infartos ou problemas de ril. Os pasos que se están a dar son á vez prometedores e, en moitos casos, moi preliminares. A boa noticia é que nos mellores laboratorios do mundo traballan para identificar todos os camiños polos que a medicina do futuro podería avanzar: deste modo, non haberá callexón sen saída que impida dar cos tratamentos e as curas.

É o caso do laboratorio do español Juan Carlos Izpisúa. "Estamos a pensar en varios sistemas en paralelo", recoñece. No Instituto Salk de California ESTUDAN como reprogramar células nai para reconstruír órganos e como usar as de porcos, por exemplo, para producilos. Pero tamén se detiveron a observar como actúa a natureza noutros animais, como as píntegas que recuperan unha extremidade aínda que llela mutilen unha e cen veces. O os peixes cebra, aos que lles curtas o 20% do seu corazón e vólveo rexenerar unha e outra vez sen problemas.

Os catalizadores dos coches disparan o platino en organismos mariños

O Consejo Superior de Investigaciones Científicas (CSIC) está estudando dende Galicia a relación entre o incremento de micropartículas de platino no medio e o seu contido en organismos mariños. 

Un primeiro estudo, que ven de ser publicado na revista Science of the Total Environment, revela que o incremento das emisións antropoxénicas de platino (Pt), fundamentalmente pola súa utilización nos catalizadores dos automóbiles, derivou nun aumento significativo do contido do devandito metal nalgúns organismos mariños. En concreto, na actualidade as súas concentracións son en torno ao dobre das obtidas nos anos previos á introdución dos catalizadores, a finalis da década dos noventa.

A investigación enmárcase dende que hai máis de 20 anos realiza o CSIC en Galicia en torno á bioxeoquímica mariña, neste caso para indagar o impacto do incremento de platino en organismos mariños. 

Estes estudos, que se iniciaron hai cinco anos e sobre os que se están a publicar os primeiros resultados en revistas científicas de impacto, acábanse de ver fortalecidos coa coordinación, por parte do Grupo de Bioxeoquímica Mariña do Instituto de Investigacións Mariñas (IIM), con sede en Vigo, da Acción COST “Network on technology- critical elements: from environmental processes to human healththreats” 

Un hospital de Córdoba implanta un ollo biónico e devolve parte da visión a unha muller cega

Os especialistas do hospital Innova Ocular La Arruzafa de Córdoba, pertencente á rede de clínicas de Microcirurxía Ocular de maior prestixio e tradición de ESPAÑA, conseguiron implantar por primeira vez en Andalucía un ollo biónico a unha muller que levaba sen non poder ver preto de 30 anos por unha patoloxía que a deixou cega.

A paciente, a cordobesa Josefa Jiménez Rodríguez de 62 anos, celebrou o seu último aniversario vendo as velas que tiña que apagar, algo que non podía facer dende a década dos 90, cando perdeu a visión en ambos os dous ollos tras sufrir unha enfermidade hereditaria e dexenerativa denominada retinosis pigmentaria.

Científicos xaponeses logran que peixes femia produzan esperma e fertilicen ovos

Un grupo de investigadores xaponeses, dirixidos polo Instituto Nacional de Bioloxía Básica, lograron con anular un só xene dos peixes de arroz nipóns (coñecido como «medaka», a nivel local) que as femias desta especie produzan esperma ensus ovarios, e que este resulte completamente saudable e logre fertilizar ovos. Esta noticia foi recollida polo blog especializado en ciencia IFLScience.

Este logro obtivérono os científicos nipóns tras identificar o xene foxl3, que para efectos prácticos funcionaría como un interruptor xenético, e que determina que as células xerminais, aquelas que son precursoras dos gametos, se poidan converter en óvulos ou espermatozoides.

Un dos coautores da investigación realizada sobre o peixe de arroz xaponés, Minoru Tanaka, asegurou que «mentres que as células xerminais poden converterse tanto en esperma coma en óvulos, o que ninguén sabía é que no caso dos vertebrados este tipo de células posúen un mecanismo para decidir o seu propio destino como óvulo ou esperma». Ademais, Tanaka engadiu que os resultados do seu estudo «indican que unha vez que a decisión se toma, as células xerminais chegan ata o final: Creo que é moi importante que se encontrase este mecanismo».

Esperta Philae... "Ola Terra, podes oírme?

"Ola Terra, podes oírme? " . Ese foi, na madrugada do domingo, a primeira mensaxe que a sonda Philae, dende a superficie do cometa 67P Churyumov Gerasimenko, publicaba en Twitter despois de sete longos meses de letargo. Inmediatamente despois, seguía un segundo tweet, esta vez dirixido á súa nave ama Rosetta, que segue en órbita do cometa: " Canto tempo durmín? ". Ao que a nave respondeu: "Tiveches un gran descanso, uns sete meses".

Os máis pesimistas dábano por perdido. E é que o módulo Philae, o primeiro enxeño humano deseñado para pousarse nun cometa, tivo o pasado 12 de novembro unha aterraxe máis accidentada do previsto. En efecto, tras desprenderse de Rosetta, que segue voando en paralelo ao 67 P Churyumov Gerasimenko a medida que este se achega ao sol, Philae non puido agarrarse como estaba previsto á súa accidentada superficie. 

Varios dos seus sistemas de ancoraxe fallaron e o módulo, duns cen quilogramos de peso, rebotou varias veces ata deterse nun punto descoñecido e polo menos a un quilómetro do lugar elixido para a aterraxe.

Como será a Terra no 2100

A axencia espacial estadounidense ( NASA) publicou este xoves unha base de datos coas proxeccións climáticas para os próximos 85 anos. 

Con eles queda claro que haberá grandes variacións en canto a cambio climático, á concentración de CO2 e ao desenvolvemento de desastres naturais, cada vez máis fortes e repentinos como inundacións e secas.

Un aspecto importante que revela o vídeo é o incremento das temperaturas en moitas zonas do noso planeta.

Disoluciones ejercicios resueltos

Fabrican un ordenador que traballa con gotas de auga

O ordenador leva case unha década en fabricación, resultado dunha idea, que tivo o hoxe profesor de Bioinxeniería Manu Prakash, cando era un estudante de posgrao.

O traballo combina a súa experiencia na manipulación da dinámica de fluídos de gotas cun elemento fundamental da informática: un reloxo en funcionamento. "Neste traballo, finalmente demostramos unha lóxica e control universal e sincronizado da gota", dixo Prakash.

"Xa temos ordenadores dixitais para procesar a información. O noso obxectivo non é competir cos ordenadores electrónicos ou para operar os procesadores de texto", dixo Prakash nun comunicado da Universidade de Stanford.

"O noso obxectivo é construír unha clase completamente nova de equipos que precisamente poidan controlar e manipular a materia física. Imaxínese se ao executar unha serie de cálculos non só a información se procesa, senón que a materia física é algoritmicamente manipulada tamén. Pois fixemos isto posible namesoescala ".

Más problemas....con solución

Todas as infeccións por virus nunha soa gota de sangue

Virus do Ébola nunha célula Humana

O sistema, bautizado como VirScan, é a primeira proba que permite comprobar ao mesmo tempo se nun paciente se encontra ou se encontrou no pasado algunha de máis de 1.000 cepas de virus. O método, desenvolvido por investigadores do Hospital Brigham e de Mulleres e a Universidade de Harvard (EUA), presentouse hoxe na revista Science.

"Cremos que esta tecnoloxía podería ser útil tanto para a saúde a nivel persoal como para toda a poboación", afirma Tomasz Kula, un dos autores do traballo. "Co noso enfoque, podemos buscar a exposición a un virus sen necesidade de sospeitar con antelación que existe unha infección", engade. Deste xeito, "poderíase imaxinar un test de sangue anual para todas as exposicións virais para encontrar as infeccións antes de que causen síntomas", continúa Kula.

Achados restos de sangue dun dinosauro de hai 75 millóns de anos

Un equipo de investigadores en Reino Unido di ter achado restos de células sanguíneas en fósiles de dinosauros que morreron hai 75 millóns de anos. Os expertos tamén cren que os restos conteñen coláxeno, a proteína máis abundante nos ósos.

O estudo supón unha novidade debido a que os fósiles non estaban precisamente en bo estado de conservación, tras pasar máis dun século almacenados no Museo de Historia Natural de Londres. Ata o momento só conseguírase rescatar material orgánico de fósiles tan ben preservados na rocha circundante e extraidos nunha asepsia tal que mesmo se conservaban restos de pel e proteínas.

Os autores son moi cautos co seu descubrimento e sinalan que haberá que confirmalo, sobre todo analizando máis fósiles en busca das mesmas marcas e saber ata canto poden remontarse no tempo.

"En España hai fósiles de varios depósitos que poderían ser analizados con estas técnicas e sen dúbida intentaremos facelo, recoñece José Ignacio Canudo, paleontólogo da Universidade de Zaragoza. Os tipos de microscopía electrónica e espectrometría de masas aplicados aos restos son máis propios da bioloxía que da paleontoloxía, pero, por agora, non abondan para estar seguro dos seus resultados, advirte Canudo, que non participou no estudo. "Trátase dun traballo moi interesante e o tempo dirá se o que acharon é material orgánico, por agora, debemos manter a dúbida", advirte.

Disoluciones. Ejercicios de Repaso

A NASA amósanos CERES

Ceres é un planeta anano do Sistema Solar, descuberto o 1 de xaneiro de 1801 por Giuseppe Piazzi mentres traballaba na compilación dun catálogo estelar. Foi o primeiro en considerado un planeta, despois un asteroide e dende o 24 de agosto de 2006 está considerado como un planeta anano.

O vídeo mostra imaxes da primeira órbita da nave espacial Dawn da NASA sobre o planeta anano Ceres, a unha altitude de 8,4 millas, (13,6 kms.), con imaxes de navegación tomadas a 3,2 millas, (5,1 kms.) de distancia. 

O relevo vertical, foi esaxerado cun factor de dous. 

Un campo de estrelas ilustra o fondo.

Problemas resueltos de sistemas. ;atemáticas 2º ESO

O Solo. Xeoloxía 3 ESO

O solo, desde o punto de vista edáfico, é un medio poroso, bioloxicamente activo e estruturado, desenvolvido na superficie emerxida da Terra. 

Cómpre non confundir o termo solo co termo chan, que é a superficie sobre a que andamos, é dicir, a capa superior ou codia do solo.

Disoluciones. Ejercicio

Problemas de Sistemas de Ecuaciones

Dilatación de los sólidos. Teoría y Ejercicios

Alcanos y alquenos. Ejercicios

Preparar una disolución a partir de otra. Ejercicios

Problemas con solución. Sistemas

As Galápagos e Charles Darwin

As illas Galápagos son famosas polas súas numerosas especies endémicas e polos estudos de Charles Darwin que o levaron a establecer a súa Teoría da Evolución pola selección natural.

As Galápagos foron declaradas parque nacional en 1959, protexendo así o 97,5% da superficie terrestre do arquipélago.

En 1986 el mar que rodea a las islas fue declarado reserva marina. Unesco incluyó a Galápagos en la lista de Patrimonio de la Humanidad en 1978, y en diciembre de 2001 se amplió esta declaración para la reserva marina.

Unha especie endémica é aquela que se distribúe nun ámbito xeográfico reducido e que non se encontra de forma natural noutras partes do mundo. O endemismo, polo tanto, refire a unha especie que só pode encontrarse naturalmente nun lugar.

A Meteorización Física. Bioloxía 3º ESO

Disoluciones. Ejercicios básicos

A Meteorización das Rochas

A meteorización é a descomposición das rochas, solos e os minerais terrestres a través do contacto directo coa atmosfera do planeta. A meteorización ocorre in situ, ou "sen movemento", e, polo tanto, non debe ser confundida coa erosión, que implica o movemento de rochas e minerais por axentes como a auga, xeo, vento e gravidade.

Formulación. Inorgánica. Alquenos

Cálculo del Calor Específico. Ejercicio

Formulacion Orgánica. Alcanos

Equilibrio Térmico. Ejercicios

Teoría do Equilibrio Puntuado. Bioloxía 4º ESO

A teoría do Equilibrio Puntuado baseouse en que na historia da Terra hai épocas de estabilidade nas que as especies non sofren aparentes modificacións e, en cambio, noutros períodos de curta duración se producen visibles transformacións e novas especies a partir das existentes.

Con esta teoría cuestionáronse as pautas evolutivas seguidas ata o momento, dando unha explicación ao suposto "elo perdido" que se ilustraba no proceso lineal. Afirmaron que a ausencia de pasos intermedios no rexistro fósil non se debe a que sexa incompleto, senón que, ás veces, a evolución avanza rápidamente.

En busca do epixenoma humano

Co Proxecto Xenoma humano, os científicos puideron ler as secuencias dos xenes e as rexións situadas entre eles. Dende entón, e coma se de súpeto tivesen conseguido un mapa básico dos xenes, foi máis sinxelo investigar a base xenética das enfermidades e a función do ADN humano. Pero en realidade a xenética é moito máis complicada que iso. Non só o funcionamento do organismo e os seus propios erros son resultado da interacción de complexas redes xénicas, e case nunca debidos á acción de xenes illados e independentes, senón que a regulación do ADN, a epixenética, xoga un papel clave.

O estudo, publicado en «Nature», resume os cambios químicos que etiquetan o ADN de 18 órganos procedentes de catro persoas distintas.

«Queriamos facer unha valoración xeral de que aspecto ten oepigenoma nos órganos humanos, prestándolle especial atención á metilación do ADN (unha das etiquetas fundamentais, que permite activar ou desactivar os xenes)», explicou Joseph R. Ecker, o líder da investigación e director do Laboratorio de Análise Genómico del Instituto Salk.

Tal como se esperaban, os científicos verificaron que os xenes menos necesarios de cada célula estaban máis inactivados por medio da etiqueta da metilación (cando hai que activalos, esta etiqueta retírase). Por exemplo, a través desta marca, as células do fígado inactivan os xenes necesarios para as células da retina.

Con todo, parece que a partir dun puñado de mostras se fixo evidente o pouco que se sabe ata agora da epixenética, é dicir, de como se etiquetan os xenes para que as células poidan lelos. Tendo en conta o importante que é isto para o funcionamento correcto do organismo, é evidente que será clave para entender as causas das enfermidades. Neste sentido, Joseph R. Ecker considera que se podería imaxinar un escenario en que, «se alguén ten un problema, se lle faga unha biopsia non só para caracterizar os xenes das súas células, senón tamén o seu epigenoma». Poderase trazar un mapa para non se perder no medio de toda esta complexidade?

Ideas básicas do Neodarwinismo

Un segundo código xenético podería explicar a orixe da vida

No principio, só había substancias químicas... e a partir delas xurdiron aminoácidos que, eventualmente, deron lugar ás proteínas necesarias para crear as primeiras células vivas. Despois, co paso do tempo, esas células fóronse unindo para converterse en plantas e animais.

Esta é a versión máis aceptada da orixe da vida. Recentes investigacións mostraron como a «sopa primordial» puido crear os «ladrillos» necesarios para construír aminoácidos, e existe tamén un amplo consenso científico sobre como foi a evolución dende a primeira célula viva ata chegar ás plantas e os animais.

Pero ninguén conseguiu explicar aínda como aqueles primeiros aminoácidos lograron ensamblarse nas proteínas necesarias para poñer en marcha as primeiras células vivas. Agora, Richard Wolfenden e Charles Carter, da Universidade de Carolina del Norte, lograron botar algo máis de luz sobre a transición dos «ladrillos da vida» ás primeiras formas realmente vivas, hai preto de 4.000 millóns de anos.

En dous artigos diferentes publicados en Proceedings of theNational Academy of Sciences (PNAS), os investigadores opóñense á teoría que sostén que o ARN, xurdiu espontaneamente da «sopa primordial» de aminoácidos e elementos químicos para construír primeiro proteínas moi curtas (péptidos) e máis tarde as primeiras células vivas.

Wolfenden e Carter, non obstante, argumentan que o ARN non puido traballar só. De feito, é igual de probable que o ARN catalizase a formación de péptidos como o contrario, que os péptidos permitiran a formación do ARN. O achado engade unha nova capa á historia de como a vida conseguiu evolucionar na Terra hai miles de millóns de anos.

«A colaboración entre o ARN e os péptidos -engade Carter-probablemente foi necesaria para que a complexidade emerxese de forma espontánea. Na nosa opinión, foi un mundo de péptidos eARN, e non só un mundo de ARN».

Que é o Albedo?

Albedo é unha medida da reflectividade difusa ou poder reflectante dun corpo ou dunha superficie. É a razón entre a radiación electromagnética reflectida e a cantidade incidente.

O ADN borra o seu «disco duro» en cada xeración

Non hai dúas persoas que saquen as mesmas conclusións ao ler un mesmo libro. Aínda que as palabras sexan obxectivamente as mesmas, cada unha interpreta esas frases de acordo cos seus recordos e a súa forma de pensar. Pois cos xenes pasa algo parecido. E é que, aínda que case todas as células dunha persoa compartan as mesmas instrucións xenéticas, hai unha enorme variedade de tipos celulares (dende as células musculares ás células do fígado) que se diferencian precisamente no modo de ler as secuencias dos xenes.

Este martes, un grupo de investigadores da Universidade de Cambridge deu un paso máis na comprensión deste proceso, ao ter descrito con exactitude como nun momento dado algunhas células do embrión se resetean e perden as súas marcas epixenéticas. O estudo, publicado na revista «Cell», describe como se reprograman as células xerminais primordiais do embrión, que son aquelas que en adulto permitirán xerar espermatozoides e óvulos, e ademais suxire que algunhas zonas do ADN non se resetean para evitar que algunhas secuencias danen ao organismo e produzan enfermidades.

Neste sentido, os investigadores cren que as células xerminais primordiais (as que logo orixinan os gametos nos adultos) son reprogramadas entre as semanas dous e nove do desenvolvemento embrionario. Segundo describiron, durante ese proceso unha rede de xenes actúa para resetear os patróns de metilación do ADN. Isto é importante, porque permite entender como funciona un proceso crucial na regulación dos xenes e polo tanto no funcionamento das células.

Ejercicios resueltos de disoluciones

Mapas de isóbaras. Interpretación

Axentes Xeolóxicos EXTERNOS. Que son e como actúan?

A próxima revolución científica: modificar xenes coma se fosen palabras

O premio Princesa de Asturias de Investigación Científica e Técnica concedeuse onte a dúas investigadoras que puxeron a punto unha técnica capaz de revolucionar a Bioloxía e a Biomedicina en cuestión de poucos anos. E é que as premiadas, a bioquímica francesa Emmanuelle Charpentier e a bióloga molecular estadounidense Jennifer Doudna, publicaron en 2012 un artigo na revista «Science» no que sentaban as bases dunha metodoloxía de editado de ADN que permite modificar o xenoma de case calquera organismo dunha forma sinxela, barata e precisa. A técnica chámase CRISPR-Cas.

Nos tres anos que transcorreron dende entón, as investigacións na materia multiplicáronse ata o punto de que as opcións parecen estar limitadas só pola imaxinación: «Como revolución, creo que non houbo outra parecida. Xa había ferramentas para facer cousas similares, pero a diferenza fundamental é que este sistema é barato, doado de usar e extremadamente eficaz. Tanto que dá medo», explicou a ABC Francisco Juan Martínez Mójica, microbiólogo na Universidade de Alicante e investigador fundamental no descubrimento de CRISPR-Cas. «As posibilidades que ofrece son bestiais. Pódese modificar case calquera xenoma como ti queiras».