O ollo humano funciona de forma moi similar ao da maioría dos vertebrados e algúns moluscos; posúe unha lente chamada cristalino que é axustable segundo a distancia, un diafragma que se chama pupila cuxo diámetro está regulado polo iris e un tecido sensible á luz que é a retina. A luz penetra a través da pupila, atravesa o cristalino e proxéctase sobre a retina, onde se transforma grazas a unhas células chamadas fotorreceptoras en impulsos nerviosos que son trasladados a través do nervio óptico ao cerebro.
jueves, 20 de febrero de 2014
O ollo humano. A vista
O ollo é un órgano que detecta a luz e é a base do sentido da vista. A súa función consiste basicamente en transformar a enerxía lumínica en sinais eléctricos que son enviados ao cerebro a través do nervio óptico.
O ollo humano funciona de forma moi similar ao da maioría dos vertebrados e algúns moluscos; posúe unha lente chamada cristalino que é axustable segundo a distancia, un diafragma que se chama pupila cuxo diámetro está regulado polo iris e un tecido sensible á luz que é a retina. A luz penetra a través da pupila, atravesa o cristalino e proxéctase sobre a retina, onde se transforma grazas a unhas células chamadas fotorreceptoras en impulsos nerviosos que son trasladados a través do nervio óptico ao cerebro.
O ollo humano funciona de forma moi similar ao da maioría dos vertebrados e algúns moluscos; posúe unha lente chamada cristalino que é axustable segundo a distancia, un diafragma que se chama pupila cuxo diámetro está regulado polo iris e un tecido sensible á luz que é a retina. A luz penetra a través da pupila, atravesa o cristalino e proxéctase sobre a retina, onde se transforma grazas a unhas células chamadas fotorreceptoras en impulsos nerviosos que son trasladados a través do nervio óptico ao cerebro.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario