Nun artigo recentemente aparecido en «Science Express», investigadores das universidades de Glasgow e Heriot-Watt describen con todo detalle como llas arranxaron para «frear» fotóns no espazo, algo que se consegue por primeira vez. Os investigadores demostraron que basta con aplicar unha «máscara» a un fai óptico, dando aos fotóns unha estrutura espacial, para que a súa velocidade redúzase.
O equipo de científicos compara un raio de luz, que contén moitos fotóns, a un equipo de ciclistas que se reparten o esforzo e que van colocándose, por quendas, á cabeza do pelotón. Malia que o grupo roda pola estrada coma se fose unha unidade, a velocidade de cada ciclista individual pode variar cando este cambia de posición.
A propia formación en grupo pode facer que sexa difícil definir a velocidade de cada ciclista concreto, e iso é precisamente o que sucede cos raios luminosos. Un único pulso de luz contén un gran número de fotóns, e os investigadores saben que eses pulsos caracterízanse por un certo número de velocidades diferentes.
O experimento configurouse coma se tratásese dunha carreira contra reloxo, cos fotóns liberados en parellas ao longo de distancias idénticas e cara a unha liña de meta concreta. Os investigadores observaron que os fotóns «normais» alcanzaban a liña de meta no tempo previsto, pero que os que foran «reconfigurados» coa máscara tardaban máis tempo en alcanzar o seu obxectivo. É dicir, que viaxaban máis amodo a través do espazo baleiro. Para unha distancia de apenas un metro, o equipo de físicos mediu un atraso correspondente a 20 lonxitudes de onda, moi por encima da marxe de erro da medición.
No hay comentarios:
Publicar un comentario