En efecto, vostede, eu, e todos os demais membros da nosa especie posuímos, que saiba ata agora, 145 xenes "externos", procedentes de bacterias, virus e outros microorganismos que lograron "incrustar" parte do seu material xenético no noso xenoma.
Esa é, polo menos, a conclusión dun novo estudo publicado en Genome Biology e que achega, por agora, as probas máis convincentes de que ao longo da nosa historia evolutiva xenes doutras formas de vida conseguiron chegar a formar parte do máis íntimo das nosas células.
Para Alastair Crisp, da Universidade de Cambridge e autor principal do estudo, "iso significa que a árbore da vida non é en absoluto a árbore estereotipada coas súas liñaxes perfectamente divididas en ramas. En realidade, parécese máis a esas enredadeiras amazónicas cuxas ramas se entrecruzan e superpóñense unhas a outras".
Os científicos sabían xa que a transferencia xenética "horizontal", o intercambio de información xenética entre organismos de forma diferente á herdanza, era algo común entre bacterias e outros eucarióticas sinxelos.
O proceso permite compartir rapidamente xogos concretos de xenes para, por exemplo, facerse resistente aos antibióticos. Pero non estaba claro que este tipo de transferencia horizontal puidese darse tamén en organismos superiores, como os primates.
Agora Crisp apunta no seu estudo que os animais, como as bacterias, poden integrar nas súas células material xenético externo, que se introduce en forma de pequenos "paquetes" de ADN, ou que chega ata as células transportado por virus. Non obstante, probar que determinados fragmentos do ADNhumano proceden doutros organismos non resulta unha tarefa doada.
No hay comentarios:
Publicar un comentario