SLIDER

sábado, 31 de enero de 2015

Física de partículas - Más allá del átomo

Reportaje centrado en Suiza para conocer más sobre la física de la máquina más asombrosa creada por el ser humano: el LHC. 
Esta vez, John Ellis, físico del departamento teórico del LHC, hablará con Eduard Punset sobre el bosón de Higgs, la materia oscura y la supersimetría, sobre los cuales los físicos quieren encontrar evidencias en el acelerador del CERN.

Científicos logran «desferver» un ovo


Non tes ningunha necesidade de poñela en práctica na súa cociña, pero un grupo de químicos estadounidenses logrou algo que parece imposible: a receita para reverter o estado dun ovo de galiña despois de ser fervido

Si, algo así como «desferver» un ovo. A innovación parece propia dun xogo do Quimicefa, pero, segundo os seus autores, é algo máis que un entretemento de laboratorio: podería reducir drasticamente os custos dos tratamentos do cancro, a produción de alimentos e outros segmentos da industria biotecnolóxica mundial.

O método dos de Irvine implica recrear unha proteína da clara chamada lisozima unha vez que o ovo foi fervido. Para iso, engádese unha substancia de urea e se licúa o material sólido. Iso é só a metade do proceso; a nivel molecular, os anacos de proteínas aínda están enredados en masas inutilizables. Entón, os científicos empregan un dispositivo de vórtice de fluído, unha máquina de alta potencia deseñada na Universidade Flinders de Australia do Sur, para que a clara adquira a súa forma orixinal.

jueves, 29 de enero de 2015

O Sistema Endócrino. Vídeo completo

Cálculo de las Tensiones de un puente. Ejercicio resuelto

Modelos atómicos y El átomo - John Dalton y Niels Bohr

As Hormonas.

Só se precisa unha pequena cantidade de hormona para modificar o metabolismo doutra célula. Trátase basicamente dun mensaxeiro químico que leva un sinal dunha célula a outra.

Todos os organismos multicelulares producen hormonas. As hormonas vexetais denomínanse fitohormonas, entre as que están asauxinas, ácido abscísico, citoquinina, xiberelina e o etileno. As hormonas nos animais son xeralmente transportadas polo sangue, pero tamén poden selo polos espazos intercelulares. O funcionamento hormonal máis complexo dáse nos vertebrados, pero os invertebradostamén teñen hormonas, por exemplo a hormona esteroide ecdisona, que intervén na muda dos insectos.

As células responden a unha hormona cando expresan un receptor específico para esa hormona. A hormona únese á proteína receptora, o que resulta na activación dun mecanismo de transdución de sinais que, en última instancia leva a unha resposta celular específica. Os tecidos que non teñen receptores para unha determinada hormona non se verán afectados por ela.


miércoles, 28 de enero de 2015

Gerd Binnig: su descubrimiento del microscopio de efecto túnel

Gerd Binnig descubrió un mundo enteramente nuevo y sentó los fundamentos de la nanotecnología con su descubrimiento del microscopio de efecto túnel en 1986, por el que recibió el Premio Nobel
Gracias a él pueden hacerse visibles los átomos individuales e incluso reordenarlos: la química se convirtió en ingeniería.

La Historia del Átomo

Una explicación clara y sencilla...

As Glándulas Endócrinas

martes, 27 de enero de 2015

Esta é a receita para «cociñar» un planeta como a Terra


Unha científica do Centro Harvard-Smithsoniano para Astrofísica (CfA), Courtney Dressing, publicou a receita para «cociñar» un planeta como a Terra, aplicable a mundos en estrelas distantes. «O Sistema Solar non é tan único como poderiamos pensar. Parece que os exoplanetas rocosos usan os mesmos ingredientes básicos», explicou.

Baixo esta premisa, a receita para crear un pequeno modelo de planeta inclúe os seguintes ingredientes: unha cunca de magnesio, outra de silicio, dous de ferro, dous de osíxeno, media cucharadita de aluminio, media de níquel, media de calcio, un cuarto de sulfuro, e un vaso de auga esparcida por asteroides.

En canto á forma de preparación, recoméndase «mesturar ben nun bol grande, formar unha bóla redonda coas mans e colocala cuidadosamente nun área da zona habitable ao redor dunha estrela nova. Sen remezclar, quentar ata que a peza convértase nunha quente bóla brillante de cor branca».

Logo, hai que «hornear durante uns poucos millóns de anos. Arrefriar ata que os cambios de cor de branco a amarelo e a vermello dean forma a unha costra dourada e marrón. Non debe emitir máis luz. Sazonar cunha pizca de auga e compostos orgánicos. Encollerase un pouco polos escapes e a formación de nubes de vapor e océanos. Entón haberá que facerse ao carón e esperar uns cantos millóns de anos para ver que pasa. Si tes sorte, un fino glaseado de vida pode aparecer na superficie do teu novo mundo».

A Neurociencia, o estudo do cerebro

Punset descobre, xunto a Álvaro Pascual-Leone, neurólogo do Harvard Medical School, o funcionamento da "estimulación magnética transcranial", un método para modificar a actividade das vías neurais sen a administración de fármacos nin a utilización de ciruxía.
Si pódese alterar determinados circuítos neuronais, tamén se poderá chegar a modificar o comportamento ou mellorar as nosas habilidades mentais? É posible manipular o cerebro para modificar a nosa forma de ser ou rematar dunha vez por todas coas enfermidades mentais?

Os cromosomas e os Xenes

O lume que arde sen parar dende hai 5.500 anos



Burning Mountain, un outeiro preto de Wingen, en Nova Gales do Sur, Australia. A veta de carbón escondida baixo o terreo leva ardendo a chilindrada de 5.500 anos, o lume vivo máis antigo do mundo.

O famoso lume foi descuberto en 1828, cando un peón local viu fume saíndo do monte Wingen e creu que se trataba dun volcán activo. Non foi ata un ano despois que os xeólogos concluíron que se trataba dunha veta de carbón ardendo.

Durante os seguintes 70 anos, exploradores, xeólogos e outros científicos visitaron a zona. Os gases sulfurosos emitidos pola ventilación da queima explotáronse de forma comercial dende a década de 1890 á de 1960, para vender cremas e líquidos ricos en xofre de uso medicinal.

O lume móvese un metro cada ano, xeralmente en dirección sur, o que inflúe na paisaxe. Eucaliptos vermellos crecen ao longo das gretas de subsidencia e despois aparecen as árbores de té e os gomeiros grises. A combustión provocou a descoloración do chan e un terreo irregular.

¿Se pueden ver los átomos?

lunes, 26 de enero de 2015

Resultante de Fuerzas Paralelas. Ejercicio resuelto

Con acento andaluz!!!

Tema 4 Química 3º ESO. El estudio del átomo

El nombre «átomo» proviene del latín atomum, y este del griego ἄτομον 'sin porciones, indivisible'; también, se deriva de a- ('no') y tómo (divisible).
El concepto de átomo como bloque básico e indivisible que compone la materia del universo fue postulado por la escuela atomista en la Antigua Grecia. Sin embargo, no fueron considerados seriamente por los científicos hasta el siglo XIX, cuando fueron introducidos para explicar ciertas leyes químicas. 
Con el desarrollo de la física nuclear en el siglo XX se comprobó que el átomo puede subdividirse en partículas más pequeñas.

Los átomos son objetos muy pequeños con masas igualmente minúsculas: su diámetro y masa son del orden de la billonésima parte de un metro y cuatrillonésima parte de un gramo
Solo pueden ser observados mediante instrumentos especiales tales como un microscopio de efecto túnel
Más de un 99,94 % de la masa del átomo está concentrada en su núcleo, en general repartida de manera aproximadamente equitativa entre protones y neutrones. El núcleo de un átomo puede ser inestable y sufrir una transmutación mediante desintegración radioactiva. Los electrones en la nube del átomo están repartidos en distintos niveles de energía uorbitales, y determinan las propiedades químicas del mismo. Las transiciones entre los distintos niveles dan lugar a la emisión o absorción de radiación electromagnética en forma de fotones, y son la base de la espectroscopia.

Boletín Nº 4 Física 4º ESO. Dinámica 1ª Parte

Pincha en la Imagen para descargar el Boletín en pdf.


domingo, 25 de enero de 2015

Recurso TIC. Bioloxía 4º ESO

Déixovos un enlace (PICA NA IMAXE) onde atoparedes distintas animacións sobre a célula: estrutura, mitose e meiose.
Espero que vos axude.



Conseguen relantizar a velocidade da luz


Nun artigo recentemente aparecido en «Science Express», investigadores das universidades de Glasgow e Heriot-Watt describen con todo detalle como llas arranxaron para «frear» fotóns no espazo, algo que se consegue por primeira vez. Os investigadores demostraron que basta con aplicar unha «máscara» a un fai óptico, dando aos fotóns unha estrutura espacial, para que a súa velocidade redúzase.

O equipo de científicos compara un raio de luz, que contén moitos fotóns, a un equipo de ciclistas que se reparten o esforzo e que van colocándose, por quendas, á cabeza do pelotón. Malia que o grupo roda pola estrada coma se fose unha unidade, a velocidade de cada ciclista individual pode variar cando este cambia de posición.

A propia formación en grupo pode facer que sexa difícil definir a velocidade de cada ciclista concreto, e iso é precisamente o que sucede cos raios luminosos. Un único pulso de luz contén un gran número de fotóns, e os investigadores saben que eses pulsos caracterízanse por un certo número de velocidades diferentes.

O experimento configurouse coma se tratásese dunha carreira contra reloxo, cos fotóns liberados en parellas ao longo de distancias idénticas e cara a unha liña de meta concreta. Os investigadores observaron que os fotóns «normais» alcanzaban a liña de meta no tempo previsto, pero que os que foran «reconfigurados» coa máscara tardaban máis tempo en alcanzar o seu obxectivo. É dicir, que viaxaban máis amodo a través do espazo baleiro. Para unha distancia de apenas un metro, o equipo de físicos mediu un atraso correspondente a 20 lonxitudes de onda, moi por encima da marxe de erro da medición.

O mellor vídeo da chegada a Titán

Hai agora dez anos, a sonda Huygens aterrou na lúa máis grande de Saturno, Titán. A NASA produciu un vídeo cos datos recollidos polas cámaras da nave Cassini e o radiómetro espectral do aterrizador Huygens.

O primeiro minuto mostra un zoom en imaxes de Titán dende as cámaras de Cassini, mentres que o resto da película mostra a vista dende Huygens durante as últimas horas do seu descenso histórico, e a aterraxe.



sábado, 24 de enero de 2015

A Médula Espiñal

Estes dous homes pasarán un ano no espazo


O astronauta estadounidense Scott Kelly, da NASA, e o ruso Mijail Kornienko, da Axencia Espacial Federal Rusa (Roscosmos), comezarán unha particular convivencia o próximo marzo. Residirán na Estación Espacial Internacional (ISS) durante un ano, o dobre das misións estadounidenses típicas na plataforma, para ser converterse, eles mesmos, en obxecto de investigación. Os científicos queren saber a que retos médicos e psicolóxicos enfróntanse as persoas que permanecen moito tempo sen gravidade, o que ocorrerá nos futuros voos espaciais de longa duración previstos para explorar o Sistema Solar.

As investigacións examinarán os cambios no rendemento dos dous astronautas en tarefas funcionales logo de doce meses nun ambiente de baixa gravidade. Tamén comprobarán os efectos piscológicos mediante a realización de probas de cognición, estudos neurológicos e probas de reacción. De igual forma, teranse en conta os problemas de comportamento asociados co illamento e o confinamiento.

Ademais, examinaranse a saúde ocular e a resposta do corpo aos cambios de líquidos nun ambiente sen gravidade. En canto ao estado metabólico, estas investigacións terán en conta marcadores salivales, perfís bioquímicos e a relación entre os marcadores biolóxicos de estrés oxidativo e inflamatorio e o risco da aterosclerosis. Se validará unha estratexia de vixilancia inmune integrada.

Os humanos de Atapuerca comían can, gato, raposo e teixugo


Un estudo publicado na revista Quaternary International, analizou as marcas en 24 restos fósiles achados na Cova do Miradoiro no depósito de Atapuerca en Burgos. Investigadores do Instituto Catalán de Paleoecoloxía Humana e Evolución Social (IPHES) confirman que estes ósos que datan de hai entre 7.200 e 3.100 anos pertencían a cans domésticos, gatos salvaxes, raposos e teixugos.

"O consumo destas especies era moi pouco frecuente en Europa continental naqueles tempos, pero o achado destes restos fósiles neste depósito avalan o seu procesamento", sinala Patricia Martin, autora principal do traballo e investigadora colaboradora do IPHES.

Nalgunhas illas do Mediterráneo, como Chipre, documentouse o consumo dalgunhas destas especies xa no Neolítico (hai entre 6.000 e 3.000 anos). Non obstante, para os investigadores tratábase dunha práctica "moi pouco usual na Europa continental".

A Cova do Miradoiro foi utilizada como cova curral para albergar os rabaños compostos sobre todo por ovellas, cabras e gando bovino, que integraban parte da base da dieta dos humanos. Non obstante, outras especies como pequenos carnívoros tamén foron empregados para o consumo. Así o demostra a presenza de marcas de corte, evidencias de fracturación antrópica, de procesamento culinario e de mordedelas humanas nos restos fósiles destes animais.

viernes, 23 de enero de 2015

Unha técnica para fabricar transxénicos seguros


O que conseguiron de forma parecida dous grupos estadounidenses -das universidades de Harvard e Yale- é crear unha bacteria modificada xeneticamente, cuxos xenes só codifican para un aminoácido que non existe na natureza. Así, no hipotético caso de que esa bacteria -ou calquera outro OMG no que se reproducise o proceso- escapase ao control dos seus creadores sería incapaz de sobrevivir. Tamén de mesturarse con especies naturais similares porque, de feito e como subliña de Lorenzo, "é unha sorte de bacteria cyborg", na que por primeira vez se consegue un organismo vivo con calidades sintéticas.

A consecuencia inmediata deste cambio xenético, que eles levaron a cabo na bacteria Escherichia coli, é que o único xeito que ten este organismo de crecer é cando alguén lle subministra ese aminoácido que non existe de forma natural. Converteron a esta bacteria en dependente estrita dun suplemento dun aminoácido que non existe", subliña Casacuberta.

Manel Porcar, investigador do Institut Cavanilles de Biodiversitat e Bioloxía Evolutiva da Universidade de Valencia, utiliza unha metáfora clara para definir o achado: Crearon escravos metabólicos, resistentes a mutacións" e continúa: Lograron facer esta forma de vida incompatible coa vida tal e como se coñece, poderíase equiparar a unha suposta forma de vida alienígena na que unha pata é artificial".

Power Point Tema 4 Bioloxía 4º ESO. A Célula

Pincha na Imaxe para descargalo.


jueves, 22 de enero de 2015

O encéfalo.

O encéfalo humano, é a masa de tecido nervioso situada dentro do cranio que forma a parte superior e de maior masa do sistema nervioso. Forma parte do sistema nervioso central xunto coa medula espiñal, coa cal se continúa. 

Está composto por tres partes:prosencéfalo, mesencéfalo e rombencéfalo. O prosencéfalo é o cerebro. O mesencéfalo e parte do rombencéfalo (bulbo raquídeo e ponte de Varolio) xuntos forman o tronco encefálico ou talo encefálico. O cerebelo está unido ao tronco encefálico.

As Meninxes

As meninxes son as membranas que, a modo de envoltorio, cobren todo o sistema nervioso central, que queda situado baixo o cranio (cerebro, cerebelo e tronco do encéfalo) e a columna vertebral (medula espiñal). 

As tres meninxes, duramáter (paquimeninxe ou externa), aracnoide e piamáter (leptomeninxe ou interna), limitan 3 espazos: o epidural, o subdural e o subaracnoide.

miércoles, 21 de enero de 2015

A Sinapse Neuronal

As sinapses son esenciais para a función neuronal: as neuronas son células especializadas en pasar os sinais a outras células, e fano por medio de sinapses

Nunha sinapse a célula que envía o sinal chámase célula presináptica e a que o recibe, célula postsináptica. A membrana plasmática da neurona que envía o sinal ou neurona presináptica, está en estreita aposición coa membrana da súa célula diana postsináptica. 
Na zona da sinapse tanto as membranas da célula presináptica coma as da postsináptica conteñen un amplo conxunto de maquinaria molecular que comucica as dúas membranas e leva a cabo o proceso de sinalización.


martes, 20 de enero de 2015

Dinámica. Física 4º ESO

La dinámica es la rama de la física que describe la evolución en el tiempo de un sistema físico en relación con las causas que provocan los cambios de estado físico y/o estado de movimiento. 
El objetivo de la dinámica es describir los factores capaces de producir alteraciones de un sistema físico, cuantificarlos y plantear ecuaciones de movimiento o ecuaciones de evolución para dicho sistema de operación. 
El estudio de la dinámica es prominente en los sistemas mecánicos(clásicos, relativistas o cuánticos), pero también en la termodinámica y electrodinámica
En este artículo se describen los aspectos principales de la dinámica en sistemas mecánicos, y se reserva para otros artículos el estudio de la dinámica en sistemas no mecánicos.

A Neurona

Unha neurona é un tipo de célula pertencente ao sistema nervioso cuxa membrana plasmática ten a característica de excitarse con electricidade para procesar e transmitir información por medio de impulsos eléctricos e químicos. Son un tipo de células altamente diferenciadas e non teñen a habilidade de se dividiren, aínda que existan algunhas que o fagan.


Producto de Polinomios

lunes, 19 de enero de 2015

O Sistema nervioso

Encontran unha nave desaparecida en Marte



O aterrizador Beagle-2, perdido en Marte en 2003 tras partir da nave Mars Express da ESA para unha aterraxe controlada, foi finalmente encontrado por unha nave da NASA.

Beagle-2, fabricado polo Reino Unido, foi liberado da súa nave matriz o 19 de decembro de 2003 e debía aterrar seis días despois. Pero nada máis se soubo do módulo de aterraxe despois da súa toma de contacto programada, e as buscas por Mars Express e a misión Mars Odyssey da NASA foron infrutuosas.

"Estamos moi contentos de saber que Beagle-2 aterrou en Marte. A dedicación dos diferentes equipos no estudo de imaxes de alta resolución co fin de encontrar o módulo de aterraxe é inspirador ", di Álvaro Giménez, Director de Ciencia e Exploración Robótica da ESA. "Non saber que pasou con Beagle-2 tíñanos desconcertados. Entender agora que realizou todo o camiño ata a superficie é unha excelente noticia ", engade Rudolf Schmidt, director do proxecto Mars Express da ESA naquel momento.



Polinomios. Suma y Resta

Nutrición Celular. A Fagocitose

A fagocitose é o proceso celular consistente en englobar e incorporar partículas sólidas realizado por fagocitos e certos protistas, formando un vacúolo interno chamado fagosoma
A fagocitose é unha forma específica de endocitose, que implica a internalización en vesículas de partículas sólidas, como, por exemplo, bacterias. A fagocitose está implicada na adquisición de nutrientes por algunhas células, e, no sistema inmunitario, é o principal mecanismo para eliminarpatóxenos e refugallos celulares. 
As bacterias, células mortas dos tecidos, e pequenas partículas minerais son exemplos de obxectos que poden ser fagocitados.

O proceso só é homólogo con alimentarse para certos organismos unicelulares; nos animais pluricelulares, o proceso utilízase para a eliminación de refugallos e patóxenos, xa que neses organismos o alimento chégalle ás células en forma de moléculas pequenas disoltas.

domingo, 18 de enero de 2015

Nutrición Autótrofa e Heterótrofa

MOLÉCULAS y cambios de estado PASO A PASO

Polinomios. Conceptos básicos

Ejercicios tiro parabólico con solucciones



Más ejercicios....RESUELTOS!!

Nova Era Xeolóxica: O Antropoceno


Un equipo internacional de investigadores do Programa Internacional Geosfera-Biosfera (IGBP) e o Centro de Resiliencia de Estocolmo tivo en conta un conxunto de 24 indicadores globais, ao que chamaron «taboleiro planetario», para suxerir que en realidade o inicio do Antropoceno debe datarse a medidos do século XX. Entón produciuse unha «Grande Aceleración» na actividade humana que provocou cambios fundamentais no estado e o funcionamento da Terra que non poden atribuírse á variabilidade natural. Os resultados serán presentados no Foro Económico Mundial en Davos, Suíza, a finais deste mes.

«É difícil sobreestimar a magnitude e a velocidade do cambio. Nunha soa vida a humanidade converteuse nunha forza xeolóxica a escala planetaria», di o autor principal, Will Steffen, da Universidade Nacional de Australia e o Centro de Resiliencia de Estocolmo. No seu estudo, os investigadores trazaron un gráfico da actividade humana dende o comezo da revolución industrial en 1750 ao ano 2010, e dos cambios posteriores no sistema da Terra: os niveis de gases de efecto invernadoiro, a acidificación dos océanos, a deforestación e a deterioración da biodiversidade.

viernes, 16 de enero de 2015

Difusión de tienta en agua. Teoría Cinética

Aprendemos a falar a golpes de pedra


Fai dous millóns e medio de anos, os nosos antepasados homínidos na sabana africana comezaron a romper rochas en fragmentos para rebandar unha gacela morta, unha cebra ou outro animal de caza. 
Durante os seguintes 700.000 anos, esta tecnoloxía de matanza estendeuse por todo o continente e, segundo unha nova investigación da Universidade de California, Berkeley, e as británicas universidades de Liverpool e St. Andrews, converteuse nunha importante forza para a evolución humana. O que os investigadores creen é que a nosa capacidade para comunicar e ensinar veu da man do desenvolvemento destas ferramentas da Idade de Pedra, de forma que a cultura tamén influíu na nosa evolución e non só ao revés. 

Para chegar a esta conclusión, os autores realizaron un curioso experimento con alumnos coma se se tratasen dos nosos antecesores primitivos. Explícano na revista Nature Communications.

O estudo fíxase nas ferramentas prehistóricas Olduvayenses, os dispositivos de corte máis antigos que se mantiveron practicamente sen cambios durante 700.000 anos ata que apareceron os máis sofisticados machados de man e coitelasachelenses. 
Esta tecnoloxía foi practicada por algúns dos nosos primeiros antepasados, como o Homo habilis e o aínda máis antigoAustralopithecus garhi, que camiñaba como nós, pero cuxas características faciais e o tamaño do cerebro eran máis parecidos aos dos simios.

jueves, 15 de enero de 2015

Mitose Vs Meiose

Os neurotransmisores

Os neurotransmisores son substancias químicas endóxenas que transmiten sinais desde unha neurona a unha célula diana por medio dunha sinapse
Os neurotransmisores están no interior de vesículas sinápticas acumuladas no terminal sináptico da neurona presináptica, e son liberados na fenda sináptica (o espazo entre as dúas células), onde se unen a receptores situados na membrana da célula postsináptica. 
A liberación dos neurotransmisores normalmente está causada pola chegada á membrana do terminal sináptico dun potencial de acción, pero pode tamén ser causado por potenciais eléctricos graduados.

Problemas de tiro parabólico resueltos.

Os dejo un enlace de un archivo pdf, donde encontrareis ejercicios resueltos y explicados de tiro parabólico.

Espero que os ayude. Pincha AQUÍ  para acceder al documento.


miércoles, 14 de enero de 2015

Para entender a Meiose...

Moi boa explicación, recomendable


Meiose, a reproducción das células sexuais

A meiose é un tipo de división celular eucariótica, que comprende dúas divisións seguidas e ten como obxectivo a produción de células reprodutoras como gametos ou meioesporas (esporas orixinadas por meiose). 
Prodúcese unha primeira división celular no que o número de cromosomas das células fillas xa é haploide, pero cada cromosoma ten dúas cromátidas. A esta primeira división séguelle unha segunda que dá como resultado catro células cun número de cromosomas tamén haploide pero cunha soa cromátida por cromosoma.


lunes, 12 de enero de 2015

Boletín 3 Matemáticas 2º ESO. Expresiones Algebráicas

Pincha en la foto para descargar el archivo en pdf.


Mitose, reproducción celular

A mitose ou división do núcleo é o proceso polo cal os cromosomas duplicados se distribúen equitativamente entre as células fillas. É un proceso continuo que, para facilitar o seu estudo, se divide en cinco fases: profase, prometafase, metafase, anafase e telofase.



Álgebra. Monomios 2º ESO

Tutorial online donde se explica como se hace la suma de monomios y la resta de monomios. 
También se indica como calcular el grado de un monomio. Saber cual es la parte literal de un monomio y cual es el coeficiente de un monomio. 
Se incluyen ejemplos sencillos de suma y resta de monomios.

Variación de Presión y Temperatura en la Materia. Química 3º ESO

domingo, 11 de enero de 2015

Teoría Cinética Molecular

La teoría cinética de los gases es una teoría física y química que explica el comportamiento y propiedades macroscópicas de los gases (Ley de los gases ideales), a partir de una descripción estadística de los procesos moleculares microscópicos. La teoría cinética se desarrolló con base en los estudios de físicos como Daniel Bernoulli en el siglo XVIII y Ludwig Boltzmann y James Clerk Maxwell a finales del siglo XIX.


sábado, 10 de enero de 2015

Movimiento Browniano

El movimiento browniano es el movimiento aleatorio que se observa en algunas partículas microscópicas que se hallan en un medio fluido (por ejemplo, polen en una gota de agua). Recibe su nombre en honor al escocés Robert Brown, biólogo y botánico que descubrió este fenómeno en 1827 y observó que pequeñas partículas de polen se desplazaban en movimientos aleatorios sin razón aparente. 

viernes, 9 de enero de 2015

A icónicos Piares da Creación, vistos como nunca


O Telescopio Espacial Hubble da NASA tomou moitas imaxes impresionantes do Universo, pero ningunha como a famosa «Piares da creación». Esta foto asombrosa, tomada en 1995, revelaba detalles nunca antes vistos de tres columnas xigantes de gas frío bañadas pola luz ultravioleta abrasadora dun cúmulo de estrelas novas e masivas nunha pequena rexión da Nebulosa da Aguia ou M16, a 6.500 anos luz da Terra.

Aínda que tales características son comúns en rexións de formación estelar, as estruturas de M16 son, con moito, as máis fotoxénicas e evocadoras. A imaxe do Hubble é tan popular que apareceu en películas e programas de televisión, en camisetas e almofadas, e mesmo nun selo de correos.

E agora, na celebración do seu 25 aniversario, o Hubble volveu ás famosas columnas, proporcionando aos astrónomos unha visión máis nítida e ampla. que se deu a coñecer na reunión da Sociedade Astronómica Americana en Seattle, en Washington. Os piares foron fotografados na luz do infravermello próximo, así como con luz visible. A visión infravermella transforma os piares en misteriosas siluetas, que aparecen tenues contra un fondo de innumerables estrelas. Iso é porque a luz infravermella penetra en gran parte do gas e o po, a excepción das rexións máis densas dos piares. As estrelas acabadas de nacer poden ser vistas escondidas dentro dos piares.

Un novo e potente antibiótico


Un estudo publicado no último número da revista Nature podería marcar un cambio de tendencia e abrir, no futuro, unha nova época de descubrimentos. O traballo non só dá conta do achado dun prometedor antimicrobiano -a teixobactina-, senón que mostra unha nova forma de buscar antimicrobianos efectivos. En concreto, este achado supón constatar os microorganismos non cultivables como fonte de novos fármacos antibióticos.

O equipo estadounidense que asina o estudo en Nature ideou un procedemento que é capaz de mergullarse con éxito nese aínda pouco coñecido mundo dos microorganismos non cultivables -polo menos nunha parte del- para buscar posibles antibióticos ocultos. O método, grazas a un dispositivo multicanle de membranas semipermeables, permite illar e posteriormente criar os microorganismos no seu propio ambiente natural e non cos medios que habitualmente se empregan no laboratorio.

Tras analizar uns 10.000 microorganismos procedentes de mostras do chan, os investigadores observaron que unha bacteria denominada Eleftheria terrae mostraba actividade fronte ao patóxeno Staphylococcus aureus. Estudándoa en profundidade, chegaron a illar un dos seus compostos, ao que chamaronteixobactina, e que, en experimentos posteriores, mostrou unha grande efectividade contra bacterias como o citado S. aureus,Mycobacterium tuberculose ou Clostridium difficile. O seu poder antibiótico era efectivo mesmo fronte ás cepas resistentes destes patóxenos.

jueves, 8 de enero de 2015

Apuntes Complementarios Tema 4 Bioloxía 4º ESO

Os apuntes corresponden ao estudo das Funcións Celulares de Nutrición e Relación.


Lanzamiento de una flecha. Ejercicio

O segredo da lonxevidade, na balea que vive 200 anos


A xigantesca balea de Groenlandia ou boreal pode vivir máis de 200 anos sen sufrir enfermidades relacionadas coa idade, incluído o cancro, mentres que o ser humano, cunha esperanza de vida notablemente máis corta e un número de células moito máis reducido, ten moitas máis probabilidades de padecer un mal dexenerativo ao tempo que vai sumando anos. Por que? 
Un grupo de investigadores da Universidade de Liverpool, en Reino Unido, está máis preto de contestar a esta pregunta despois de secuenciar por primeira vez o xenoma completo desta especie de balea. Os científicos identificaron as principais diferenzas deste xenoma en comparación co doutros mamíferos e descubriron alteracións nos xenes da boreal relacionadas coa división celular, a reparación doADN, o cancro e o envellecemento. Estes cambios, explican os científicos na revista Cell, puideron axudar a aumentar a súa resistencia aos tumores e proporcionarlles unha vida longa e saudable.

domingo, 4 de enero de 2015

Descobren a primeira ra que dá a luz a cágados en vez de poñer ovos


O herpétólogo Jim McGuire, da Universidade de California Berkeley, observou a primeira proba directa dunha ra que dá a luz a cágados en lugar de poñer ovos. A nova especie foi descuberta hai unhas décadas na Isla de Sulawesi (Indonesia). Especulárase con que daba a luz directa os cágados, aínda que nunca se observara nin o apareamento da ra nin o 'parto'.

"Case todas as ras no mundo - máis de 6.000 especies - teñen fecundación externa, pola cal o macho expulsa os espermatozoides a medida que os óvulos son liberados pola femia", explica McGuire. "Pero hai un montón de modificacións estrañas a este modo estándar de apareamento. Esta nova ra é só unha de 10 a 12 especies nas que evolucionou a fecundación interna, e delas, é a única que dá a luz a cágados en lugar de ranitas ou de poñer ovos fertilizados".

McGuire e Ben Evans, da Universidade McMaster en Ontario, Canadá, nomearon á especie Limnonectes larvaepartus e descríbena na revista PLoS ONE.


Lanzamiento de jabalina. Física 4º ESO

sábado, 3 de enero de 2015

Por que o sal evita que as beirarrúas se convertan en «pistas de patinaxe»?


O sal ao mesturarse co xeo acelera o seu desxeo devolvéndoo ao seu estado líquido. É importante botala antes de que se formen placas xeadas xa que así a auga baixa o seu punto de conxelación dende os 0ºC ata os -21ºC.

Sal fino ou sal gordo?

Úsase sal gordo porque tarda máis en diluírse coa auga, o que se traduce nunha maior duración de prevención do asfalto

É o mesmo sal que temos para cociñar?

Non exactamente. O cloruro sódico, tamén coñecido como sal común, é o composto máis empregado para facer transitables as rúas, pero non o único xa que tamén se engaden algunhas impurezas adicionais co obxectivo de transformar o comportamento da molécula en hidrófilo (que teña afinidade pola auga). Ademais, hoxe en día combínanse ademais produtos coa mesma función, para así reducir o impacto negativo que provoca o sal tanto no medioambiente coma na conservación do pavimento.

viernes, 2 de enero de 2015

Vértebras fabricadas con impresoras 3D


Chegará o día no que o tratamento a determinadas enfermidades pase polo uso das chamadas impresoras 3D. A través desta tecnoloxía poderán crearse órganos, tecidos e prótese 'á carta'. Mentres este proceso continúa en investigación con animais, xa se están a realizar experimentos puntuais en humanos. O último, no Hospital da Universidade Zhejiang (en Hangzhou, China). Un paciente de 21 anos, Wang Lin, que sufría un tipo de tumor extremadamente raro na súa columna vertebral, beneficiouse dunha prótese á medida, deseñada en laboratorio a partir dunha impresora láser de terceira dimensión.

A partir dun escáner das vértebras de Lin, un programa de deseño asistido por ordenador permitiu trazar as dimensións exactas da peza metálica que requiría o paciente. A información deste modelo virtual transfírese a unha máquina, a impresora 3D, que se encarga de fabricar a estrutura metálica. "Capa a capa, fonde o titanio con láser, pero mantendo os perfís do ficheiro informático", ata lograr un implante de axuste perfecto. É unha especie de lámina reticulada, lixeira e flexible que os cirurxiáns inseriron na columna de Lin (a través dunha incisión no peito), despois de 'limpar' a zona afectada. "A operación foi todo un éxito e espérase que o paciente se recupere completamente", remarcan. Sobre todo, tendo en conta, ademais, que o material elixido para o deseño da prótese foi o titanio, "un material contra o que o sistema inmunolóxico do corpo humano non trata de loitar".

Non é a primeira vez que se implantan vértebras fabricadas con impresora 3 D nun paciente. O pasado mes de agosto, o hospital da Universidade de Beijing fíxoo cun neno de 12 anos afectado por un tumor. Os médicos substituíron a vértebra enferma por outra construída con titanio.

jueves, 1 de enero de 2015

Os monos feridos por Fukushima

O Parque Natural de Jidokudaki Yaen Koen. Situado na prefectura de Nagano, no corazón do Alpes xaponeses, aquí vive o macaco das neves, unha das máis singulares especies de primates que existen. Ata a data parecía non ter maiores problemas que os habituais conflitos cos agricultores. O accidente nuclear de Fukushima puido cambiar esta tendencia, pois os efectos da radiación xa se detectaron nos seus organismos.

Este primate, emparentado co macaco de Xibraltar, é o que vive máis ao norte do planeta, coa excepción do ser humano. Tamén chamado macaco ou mono das neves e macaco de cara vermello (Macaca fuscata), o macaco xaponés é un mono catirrino que colonizou os bosques e montañas do arquipélago xaponés, salvo a illa de Hokkaido, a situada máis ao norte e cun clima demasiado frío para a especie.