SLIDER

martes, 31 de octubre de 2017

MCU Acelerado - Ejercicio

Conceptos básicos de xenética - Explicación

domingo, 29 de octubre de 2017

¡¡Cumples años el mismo día que yo!! ¿Casualidad? | PARADOJA DEL CUMPLEAÑOS

A clonación de Dolly



Dolly foi o resultado dunha transferencia nuclear dende unha célula doante diferenciada a un óvulo non fecundado e anucleado, implantado despois nunha femia portadora. A célula da que viña Dolly era unha célula xa diferenciada ou especializada, procedente dun tecido concreto, a glándula mamaria, dun animal adulto (unha ovella Fin Dorset de seis anos), o cal supuña unha novidade. Até ese momento críase que só se podían obter clons dunha célula embrionaria, é dicir, non especializada. Cinco meses despois naceu Dolly, que foi o único cordeiro resultante de 277 fusións de óvulos conformados con núcleos de células mamarias.

A modo de curiosidade, salientar que a irmá de Dolly, Monka, non puido ser clonada.


miércoles, 18 de octubre de 2017

Apuntes de Xenética 4º ESO (pdf)

Preme na Imaxe para descargar os apuntes correspondentes aos Conceptos Fundamentais da Xenética, que se encadran dentro do Tema 2.


Achan un misterioso buraco na Antártida tan grande como Castela A Mancha




Un equipo de científicos descubriu recentemente un buraco misterioso tan grande como a superficie de Castela-A Mancha na cuberta de xeo mariño ao redor da Antártida, concretamente preto da costa do mar de Weddell.

Esta polinia (é dicir, un espazo aberto de auga rodeada de xeo mariño) é a máis grande observada no mar de Weddell desde a pasada década dos 70 e a súa extensión abarca preto de 80.000 quilómetros cadrados. Trátase do segundo ano consecutivo en que se forma ese buraco no inverno antártico, pero en 2016 non foi tan grande.

Sen embago, os investigadores advirten de que sería «prematuro» culpar ao cambio climático desa abertura no xeo mariño da Antártida, segundo informa nun comunicado a Universidade de Toronto (Canadá).

Kent Moore, profesor de física atmosférica na Universidade de Toronto, dixo ao portal Vice que a polinia terá un gran impacto nos océanos. «Parece que acaba de perforar un buraco no xeo», engadiu.

Moore estivo traballando no proxecto de investigación Observacións e Modelizaciones do Carbono e do Clima no Océano Antártico... ler máis

lunes, 16 de octubre de 2017

Desvelan a identidade do misterioso Home de Tianyuan



Os restos do chamado Home de Tianyuan, un esqueleto de 40.000 anos de antigüidade atopado en 2003 na cova do mesmo nome preto de Pequín, en China, revelaron por fin os seus segredos. Un equipo internacional de investigadores estudou o ADN extraído do fémur deste antigo sapiens e chegou á conclusión de que é un parente afastado das persoas que hoxe viven en Asia e América do Sur. O traballo, publicado na revista Current Biology, arroxa luz sobre a orixe dos seres humanos modernos na parte máis oriental do mundo, cunha maior diversidade e contactos máis distantes do que se coñecía ata a data.

Sorprendentemente, o de Tianyuan comparte ADN cun sapiens de hai 35.000 anos achado nas covas de Goyet, en Bélxica. Pero non con outros humanos da mesma época de Rumania ou Siberia, ou cos europeos vivos. Pola contra, está máis estreitamente relacionado coa xente que actualmente vive no leste de Asia -incluíndo China, Xapón e as dúas Coreas- e no sueste asiático, como Papua Nova Guinea e Australia.

O home de Tianyuan é só un individuo, pero a secuenciación do seu xenoma revela unha complicada separación para os antigos europeos e asiáticos e suxire unha paisaxe xenética diversa para os seres humanos no leste de Asia. O seu estudo tamén indica que múltiples poboacións xeneticamente distintas localizáronse en Asia desde hai 40.000 anos ata o presente. Aínda quedan moitas preguntas sen resolver e o ADN antigo pode ter as respostas.

sábado, 14 de octubre de 2017

Os caracteres e a súa Herdanza - Tema 2 Bioloxía 4º ESO

Como presentación do Tema 2 déixovos un documental sobre como durante moito tempo os científicos creron que o ADN controlaba o noso destino biolóxico, pero o ADN non explica a nosa inmensa diversidade. É aquí onde entra en xogo a epixenética, que é o estudo dos factores que interactúan cos xenes e o seu posible trasmisión hereditaria.


lunes, 9 de octubre de 2017

O experimento dos 60 días na cama cabeza abaixo



Dez voluntarios recrutados pola Axencia Espacial Europea (ESA) comezan esta semana nunha clínica de Toulouse (Francia) este curioso experimento de repouso absoluto para comprender os cambios fisiológicos que sofren os astronautas no espazo, onde non hai gravidade. Pero que ninguén leve a engano, pasar dous meses na cama é en realidade unha tortura chinesa.

Os humanos, como o resto de criaturas na Terra, evolucionamos para vivir en gravidade, pero se queremos continuar explorando o Sistema Solar e chegar, por exemplo, a colonizar Marte, teremos que afacernos á ingravidez. Para probar novos réximes de exercicios e dietas, así como para comprender o que lles sucede aos astronautas, a ESA leva a cabo regularmente estudos de repouso en cama, nos que se simulan os efectos da gravidade cero no corpo humano.


Pasar 60 días en cama pode parecer fácil, pero atopar voluntarios que se animen a iso non o é en absoluto, advirten desde a ESA. Non só deben ausentarse dos seus compromisos diarios normais durante dous meses; ademais, carecen de privacidade e sométense a mostraxes e probas estritas, como biopsias musculares. Ao final da súa aventura, volven á vida «en pé» debilitados e en baixa forma.

domingo, 8 de octubre de 2017

A vida empezou nun charco quente tras unha «choiva» de meteoritos




Todo indica que a vida apareceu fai 3.700 ou 4.500 millóns de anos, despois de que un enxame de asteroides ou cometas estrelásese contra a Terra e trouxese ata aquí unha mestura fundamental de materia orgánica e probablemente auga. Segundo publicaron recentemente en Proceedings of the National Academy of Sciences científicos da Universidade McMaster (Canadá) e do Instituto Max Planck (Alemaña), a mestura primigenia puido ter lugar en pequenos charcos ou estanques quentes. Grazas a ciclos de secado e humedecimiento, estes pequenos oasis permitiron que se formasen os ladrillos básicos que logo se transformaron en moléculas de ácido ribonucleico (ARN) con capacidade de replicarse e, por tanto, de converterse no primeiro código xenético da Terra.


A clave dos primeiros pasos da vida foi a aparición do ARN, un material xenético composto por nucleótidos que se formou, segundo os autores, grazas aos ciclos de secado e humedecimiento nos estanques. Ás veces as condicións favoreceron que as moléculas se replicaran e que captasen outros nucleótidos presentes nestes charcos, e que, co tempo, evolucionase a súa condición.


Segundo propoñen os autores, máis adiante isto favoreceu a aparición do ácido desoxirribonucleico (ADN), unha molécula máis complexa e estable e que non ten capacidade de replicarse por si mesma como si a ten o ARN en certas condicións.

Experimento 1 - Osmose

sábado, 7 de octubre de 2017

Factores de conversión - ejemplos resueltos

O transporte na membrana plasmática

Prácticas de Laboratorio 4º ESO

Os alumnos/as de Ciencias de 4º de ESO veñen de realizar as prácticas de Bioloxía correspondentes ao Tema da Célula Eucariota.
Nelas puideron observar tanto células vexetais do epitelio da cebola como células animais do epitelio bucal.
Preparando as mostras axeitadamente coa axuda de azul de metileno, puideron observar distintas imaxes, que se premes na foto podes ver.


viernes, 6 de octubre de 2017

Ejercicios resueltos de factores de conversión

Nobel de Química 2017 aos pais de "un método guay para ver moléculas"




O xurado declarou o obxecto deste premio como unha revolución. A críomicroscopía resolve o problema de poder observar moléculas biolóxicas na súa contorna natural e sen usar tinguiduras. O microscopio electrónico como tal ten case cen anos, dixeron esta mañá os membros do comité, pero para observar os obxectos require que estes estean ao baleiro.

A criomicroscopía resolve este problema conxelando a mostra cun gas como o nitróxeno líquido ou o propano, con coidado de que non se formen cristais de xeo, capaces de refractar o feixe de electróns do microscopio e distorsionar a imaxe. Este proceso coñécese como vitrificación e Jacques Dubochet (Universidade de Lausana, suíza) foi o creador da técnica de congelamiento ultra-rápido que permitía ver nítidamente co microscopio estas moléculas...ler máis.

miércoles, 4 de octubre de 2017

Descobren que as medusas tamén dormen e non teñen cerebro!




Un equipo do Instituto de Tecnoloxía de California (Caltech) descubriu que as medusas Cassiopea investidas, unhas criaturas sen sistema nervioso central, dormen igual que nós

«É o primeiro exemplo de soño en animais sen cerebro», asegura o coautor do estudo Paul Sternberg , investigador do Instituto Médico Howard Hughes (HHMI) en Caltech. Os achados, publicados na revista Current Biology, adiantan a orixe do soño na árbore evolutiva da vida, antes da aparición dun sistema nervioso centralizado.

Os científicos debateron durante moito tempo por que os animais dormen. As teorías implican desde a memoria ata a aprendizaxe e a recuperación celular. Pero Sternberg quería responder algo aparentemente moito máis básico. Ao seu xuízo, a gran pregunta é: «Todos os animais dormen?».

É un tema polémico. Todos os vertebrados...ler máis.


Bioloxía 4º ESO: Laboratorio



Déixovos tres enlaces a cada un dos guións de prácticas sobre o tema da célula:

1) Manexo do Microscopio
2) Célula Vexetal
3) Célula Animal


Preme en cada un para descargar o guión empregado no laboratorio.


martes, 3 de octubre de 2017

Conversión de Unidades

Nobel de Medicina para os descubridores do reloxo interno



A maioría das criaturas vivas sobre a Terra, incluídos os seres humanos, están adaptadas á rotación do planeta grazas a un reloxo biolóxico interno que marca, por exemplo, os patróns de soño e o metabolismo. Durante moitos anos, os científicos souberon da existencia deses ritmos circadianos, pero foron os estadounidenses Jeffrey C. Hall (Nova York, 1945), Michael Rosbash (Kansas, 1944) e Michael W. Young (Miami, 1949) quen nos anos 80 desentrañaron como se dá corda a ese reloxo realmente. É dicir, cales son os mecanismos moleculares que o controlan, achados que este luns foron recoñecidos polo Instituto Karolinska de Estocolmo co Premio Nobel de Medicina 2017.


«Con exquisita precisión, o noso reloxo interno adapta a nosa fisioloxía ás fases radicalmente diferentes do día. O reloxo regula as funcións críticas, como o comportamento, os niveis hormonais, o soño, a temperatura corporal e o metabolismo», explican desde o Instituto Karolinska. Desta forma, o noso benestar vese afectado cando hai un desaxuste temporal entre a nosa contorna externa e o reloxo biolóxico interno, por exemplo cando viaxamos a través de varias zonas horarias e experimentamos o tan temido e pesado «jet lag», trastornos similares aos que provoca o traballo por quendas.

Por que as ras venenosas non se envenenan?

A ra Epipedobates anthonyi. A toxina epibaditina convértelle nun animal moi venenoso 



Nun artigo publicado recentemente na revista Science un grupo de investigadores da Universidade de Texas, Austin (Estados Unidos) contestou a estas preguntas. Descubriu unha sinxela mutación no ADN das ras que altera os receptores do sistema nervioso e que evita que se envenenen a si mesmas. Ademais, pescudaron que esta capacidade é difícil de adquirir e que limita a cantidade de animais venenosos.

«Ser tóxico pode ser bo para a supervivencia, porque che dá unha vantaxe sobre os depredadores», explicou nun comunicado Rebecca Tarvin, coautora do estudo. «Así que, por que non hai máis animais tóxicos? O noso traballo mostra que o límite está en se os organismos poden desenvolver resistencia ás súas propias toxinas».

Os científicos investigaron un subgrupo de ras venenosas que usan unha neurotoxina coñecida como epibatidina. É unha substancia que ten unha capacidade analgésica 250 veces máis potente que a morfina pero que resulta tóxica...ler máis.