SLIDER

martes, 30 de septiembre de 2014

Crean unha capa de invisibilidade tan asombrosa como sinxela


John Howell, profesor de física na universidade estadounidense, utilizou catro lentes estándar que manteñen o obxecto oculto á vista mesmo aínda que o espectador se mova a varios graos de distancia da posición de visualización óptima. «Este é o primeiro dispositivo coñecido que pode ocultar obxectos en tres dimensións vistos dende distintos ángulos e no espectro visible», di Joseph Choi, estudante de doutorado no Instituto de Óptica de Rochester.

Outras capas de invisibilidade funcionan ben cando se mira un obxecto en liña recta, pero se se move o punto de vista, aínda que sexa un pouco, o obxecto faise visible. De igual forma, cambian o fondo drasticamente, polo que é obvio que o dispositivo de ocultación está presente.

Co fin tanto de facer invisible un obxecto coma de deixar o fondo sen distorsións, os investigadores determinaron o tipo de lente e a distancia precisa para separar as catro lentes. Para probar o seu dispositivo, colocaron un obxecto en fronte dun fondo de rede. Ao mirar a través das lentes e cambiar o seu ángulo de visión, movendo de lado a lado, a rede cambiaba en consecuencia coma se o dispositivo de ocultamento non estivese alí. Non había ningunha descontinuidade nas liñas de cuadrícula detrás do obxecto ocultado.

Más operaciones combinadas

A Subdución

A subdución é o proceso de afundimento dunha placa litosférica (normalmente unha placa oceánica) baixo outra (normalmente, unha placa continental) nun límite converxente.

A subdución ocorre ao longo de amplas zonas de subdución que, no presente, se concentran nas costas do océano Pacífico, no chamado cinto de fogo do Pacífico, pero tamén hai zonas de subdución en partes do mar Mediterráneo, as Antillas e a costa índica de Indonesia.

A subdución é causada por dúas forzas tectónicas: unha que provén do empuxe das dorsais mesooceánicas e outra que deriva do empuxe de bloques.



A Roda dos Alimentos



A roda alimentaria é un recurso gráfico que certas institucións ou organismos propoñen á poboación para seguir unha alimentación segura e equilibrada baseándose en clasificar os alimentos en varios grupos de características nutricionais similares.

Países como España ,México, Reino Unido, Suecia ou Alemaña utilizaron tradicionalmente esta representación para a educación nutricional da poboación.



sábado, 27 de septiembre de 2014

A Tectónica de Placas. Unha ollada ao futuro

Preséntase unha ollada ao futuro sobre a tectónica de placas. Interesante para facerse unha idea sobre as consecuencias de tsunamis, terremotos e volcáns.





viernes, 26 de septiembre de 2014

A capa de xeo Ártico rexistra o sexto nivel máis baixo en 36 anos



A capa de xeo do Ártico rexistrou este verán boreal o seu sexto nivel máis baixo en 36 anos, con 5,02 millóns de quilómetros cadrados, informou hoxe o Centro Nacional da Neve e o Xeo de Estados Unidos.

Esta superficie, a sexta menor dende que os satélites espaciais comezaron o seguimento en 1979, dista non obstante do récord de 2012, cando se rexistrou o mínimo de 3,41 millóns de quilómetros cadrados.

A extensión actual, medida o 17 de setembro, sitúase un 19% por debaixo da medida dos últimos 36 anos, é dicir, é 1.199,2 quilómetros cadrados menor que a media.

Setembro é o mes no que o xeo do Ártico rexistra a súa menor extensión do ano, coincidindo co fin do verán no hemisferio norte.

"O verán comezou relativamente fresco e careceu das grandes tormentas e ventos persistentes que poden romper o xeo e incrementar a súa fusión", explicou Walter Meier, investigador doGoddard Space Flight Center da NASA, nun comunicado.

As Placas Tectónicas

As placas tectónicas, enormes e colosais (continentais, fragmentos de codia terrestre) extensións de terra que se moven lentamente (2,5 cm -8 cm por ano) e imperceptiblemente preméndose lateralmente ou afastándose horizontalmente entre elas, pasando e rozándose unha por debaixo da outra cunha forza descomunal, acumulando suficiente enerxía equivalente a miles de detonacións nucleares provocando os terremotos. Os límites das placas tectónicas non coinciden cos límites dos continentes.



MRU y MRUV. Repaso de fórmulas y gráficas

jueves, 25 de septiembre de 2014

Cómo multiplican los chinos y japoneses?...Método de las rayas - CURIOSO!!!




Explicación paso a paso


Operaciones combinadas. Ejercicios resueltos

A auga da Terra é máis antiga que o Sol


A auga é fundamental para a vida, polo menos tal e como a coñecemos, e dende logo resultou indispensable para o seu desenvolvemento na Terra. Pero, de onde procede? Cando se orixinou? 
Unha interesante investigación realizada por un equipo internacional de científicos dirixidos pola Institución Carnegie (EUA) e publicada na revista Science chegou á conclusión de que gran parte da auga que existe no noso planeta pode ser máis antiga que o mesmo Sol
Xa existía antes de que o noso Sistema Solar comezase a súa formación hai 4.600 millóns de anos. Iso non só significa que a botella dentro do noso frigorífico pode conter unha auténtica reliquia senón que aumenta as esperanzas de que mundos que orbitan outras estrelas na nosa galaxia tamén alberguen o líquido elemento, e quen sabe se algo máis.

Non somos os únicos posuidores da auga. Esta foi encontrada a través de todo o Sistema Solar, en cometas e lúas xeadas ou nas escuras concas de Mercurio. Mesmo nas mostras de meteoritos, na Lúa e en Marte.

Gráficas del Movimiento Rectilíneo Uniforme (MRU)

A expansión dos fondos oceánicos

Nos fondos oceánicos as placas afástanse e queda entre elas un oco que se enche con material proveniente do manto, rocha fundida (magma) da astenósfera, que pode fluír por encontrarse moi quente. En canto chega á superficie sofre cambios físicos e químicos ao perder gases e entrar en contacto coa auga do fondo do mar. Ao descender a súa temperatura convértese en nova codia oceánica.


Apuntes Formulación Inorgánica - COMPLETOS - (Exalumn@s)

Para mis ex-alumn@s que cursan física y química en 1º de Bachillerato, les dejo los enlaces tanto de apuntes como de ejercicios correspondientes a la FORMULACIÓN INORGÁNICA
Espero que os sean útiles. 
Un saludo y mucha suerte.

APUNTES FORMULACIÓN INORGÁNICA (1ª PARTE)




APUNTES FORMULACIÓN INORGÁNICA (2ª PARTE)



EJERCICIOS

martes, 23 de septiembre de 2014

Gráficas Posición Vs Tiempo. Movimiento Uniforme. Ejercicio

A actividade xeolóxica do fondo mariño. Dorsais Oceánicas




Que es una variable?. Variable dependiente e Independiente

Por que é necesario durmir?


Nos últimos anos realizáronse numerosos estudos que analizan o papel que o sono parece exercer na restauración e fortalecemento dos diferentes circuítos neuronais. Algúns dos máis recentes sinalan a importancia do sono á hora do cal os nenos fortalezan as conexións entre o hemisferio esquerdo e dereito do cerebro. Outros estudaron como o sono pode mellorar a aprendizaxe ou como o cerebro consolida e afianza conceptos novos ou recordos durante o sono.

Durmir é fundamental para afrontar en perfectas condicións a posterior vixilia, para a supervivencia do individuo e para o correcto funcionamento do sistema nervioso. Cando non se dorme axeitadamente hai un menor rendemento cognitivo, baixa a concentración e, entre outras alteracións cognitivas, prodúcense fallos de memoria, cambios bruscos de humor e alteracións no proceso de toma de decisións.

Os trastornos do sono tipo apneas obstrutivas supoñen quizais o factor de risco cerebrovascular máis importante. Roncar e facer apneas aumenta o risco de padecer un ictus, en consonancia con facilitar o desenvolvemento de hipertensión arterial, pero tamén é unha consecuencia: o 63% das persoas con problemas cerebrovasculares experimentan un alto índice de apneas durante a noite», mantén o doutor Hernando Pérez.
As apneas do sono poden levar consigo a demencia vascular pois, nun 50% dos casos, van xerando pequenas lesións isquémicas cerebrais de forma progresiva: «Un recente estudo vinculounas coa enfermidade de Alzheimer aínda que agora se trata de ver se son causa, consecuencia ou simple coexistencia, vendo se ao resolvelas cunha máquina chamada CPAP se frea o desenvolvemento da deterioración cognitiva», explica o doutor.
Os pacientes con enfermidades do sono teñen unha mingua na calidade de vida comparable á que sofren outros enfermos crónicos e aínda así, o diagnóstico destas enfermidades é aínda bastante escaso.
A Sociedade Española de Neuroloxía calcula que entre o 60% e o 80% dos pacientes con narcolepsia e o 90% dos pacientes con apnea do sono ou con síndrome das pernas inquedas non están diagnosticados. «As desordes do sono pódense previr e tratarse, pero para iso é necesario ter diagnósticos precisos.

lunes, 22 de septiembre de 2014

Operación de números enteros con paréntesis y corchetes

As Proteínas

Funcións das proteínas

Ser esenciais para o crecemento. As graxas e carbohidratos non as poden substituír, por non conter nitróxeno.


Proporcionan os aminoácidos esenciais fundamentais para a síntese tisular.

Son materia prima para a formación dos xugos dixestivos, hormonas, proteínas plasmáticas, hemoglobina, vitaminas e encimas.

Funcionan como amortecedores, axudando a manter a reacción de diversos medios como o plasma. 

Actúan como catalizadores biolóxicos acelerando a velocidade das reaccións químicas do metabolismo. Son as encimas.

Actúan como transporte de gases como osíxeno e dióxido de carbono en sangue. (hemoglobina).

Actúan como defensa, os anticorpos son proteínas de defensa natural contra infeccións ou axentes estraños.

Permiten o movemento celular a través da miosina e actina (proteínas contráctiles musculares).

Resistencia. O coláxeno é a principal proteína integrante dos tecidos de soporte.


Pesan todas as formigas máis que a humanidade enteira?


Existe a crenza de que se se xuntasen todas as formigas que habitan a Terra, o montón pesaría máis que o que formaría a humanidade enteira. Esta afirmación foi proposta por primeira vez en 1994 polo investigador Edward O. Wilson, da Universidade de Harvard (EUA), e o biólogo alemán Bert Hoelldobler no seu libro «Viaxe ás formigas».

Estes científicos fixeron os seus cálculos para unha poboación total de 10.000 trillóns de formigas, que son o 1% de todos os insectos vivos no mundo. A súa idea baséase en que un ser humano medio pesa un millón de veces máis que unha formiga media. Unha interesante reportaxe da BBC pon en cuestión o argumento.

Un humano medio pesa 62 quilos, así que iso supoñería que as formigas pesan uns 60 miligramos. Non obstante, segundo explica á BBC Francis Ratnieks, profesor de apicultura da Universidade de Sussex (Reino Unido), só as moi grandes poden chegar a ese peso. «A formiga común de debe roldar un miligramo ou dous», sinala. E moitos expertos poñen o peso medio en 10 mg, moito menos do que estimaban Hoelldobler e Wilson.

Aínda que ninguén sabe cantas formigas hai no mundo e os expertos avisan de que o número estimado é excesivo, a reportaxe da BBC está disposta a aceptalo para facer o cálculo. Pero mesmo con eses números ao grande, as formigas perden e por goleada: Os 7.200 millóns de seres humanos pesan uns 450.000 millóns de quilos. Se consideramos que hai 10.000 trillóns de formigas no mundo cun peso medio de 4 mg, o peso vén a ser de 40.000 millóns de quilos.

domingo, 21 de septiembre de 2014

Como será a Terra dentro de 100 Ma

O Movemento dos continentes non cesa...


UN ESTRONDO QUE ANUNCIA O OUTONO

Dende a súa base non se escoita outro son. 
Con 423 metros, a fervenza de Gavarnie é o salto de auga máis alto de Europa, pero só unha das moitas que se lanzan neste enorme circo rochoso do Pireneo francés. Arriba, na crista, a inmensa tajadura da Brecha deRolando comunica este parque nacional co español de Ordesa e Monte Perdido.

A medida que cae a auga pulverízase e o estrondo xordo deixa paso a un siseo agudo, unha chuvia fina que empapa todo o val e domina a paisaxe sonora, amplificada, multiplicado mil veces polas paredes cóncavas de rocha.



Os hidratos de carbono (Glícidos)

Os hidratos de carbono, tamén chamados glícidos ou azucres teñen como principal función achegar enerxía ao organismo de xeito inmediato.

Son a primeira fonte de enerxía da dieta, sendo a base da pirámide da alimentación.

Cando comemos calquera alimento rico en carbohidratos, os niveis de azucre en sangue aumentan de forma case inmediata, volvendo aos seus niveis normais a medida que vai pasando o tempo, dispoñendo en calquera situación desa reserva enerxética.

Recoméndase unha achega de glícidos na dieta de entre un 55-60%-60 da enerxía total consumida.

A elevada porcentaxe de inxestión (máis da metade) na dieta destes macronutrientes débese principalmente a que proporcionan enerxía inmediata, evitando tirar doutras reservas como graxas ou aminoácidos.

No caso da inxestión de fibra (celulosa), é recomendable inxerir máis de 25 gramos de fibra ao día, debido aos efectos tan saudables que posúe.




Producto y cociente de números enteros



viernes, 19 de septiembre de 2014

Maven chega a Marte en busca da súa atmosfera perdida

Maven, que custou 671 millóns de dólares, é un artefacto non tripulado de 2,4 toneladas lanzado en novembro de 2013 dende Cabo Canaval en Florida (EUA). «Ata agora o funcionamento da sonda e dos seus instrumentos van ben», dixo David Mitchell, do centro Goddard de voos espaciais da NASA e responsable do proxecto. Unha vez en órbita provisoria, a sonda comezará un período de cinco semanas de calibraje do seu instrumental.

Despois, situarase sobre unha órbita elíptica definitiva de catro horas e media, que lle permitirá realizar observacións de todas as latitudes e todas as capas da atmosfera superior de Marte, cunha altitude variable de 150 km ata máis de 6.000 quilómetros.

«A Misión Maven tratará de responder onde se foi toda a auga que estaba en Marte nun pasado distante, así como o dióxido de carbono (CO2)», di Bruce Jakosky, da Universidade de Colorado e principal científico do proxecto. «Estes son asuntos importantes para comprender a historia de Marte, do seu clima e da posibilidade da vida (nese planeta), polo menos de vida microbiana», sinala.


O lanzamento produciuse o 18 de Novembro de 2013. Vídeo



Curiosidades Salvaxes. Wild Discovery Chanel

Durante 4.500 millóns de anos a evolución animal baseouse en dous feitos: adaptarse ou extinguirse. Aquelas especies que non se adaptaron, desapareceron e as que o lograron fixérono dos modos máis curiosos e espectaculares que se poidan imaxinar...

A misteriosa erupción do século XIX que comezou a conxelar o mundo



En abril de 1815, o volcán
Tambora en Indonesia entrou en erupción cunha forza inusitada que tivo consecuencias no clima en todo o mundo. 
O ano seguinte, 1816, recibiu no nome de «O ano sen verán», «O ano do mendigo» ou 1.800 e conxelado a morte debido ao frío, a perda de colleitas e a fame que azoutou a toda Europa e América do Norte. Morreron unhas 70.000 persoas. Cre que as extraordinarias condicións que se viviron inspiraron obras literarias como «Escuridade» de Byron e «Frankenstein», de Mary Shelley.

Non obstante, a deterioración global que converteu a década de 1810 na máis fría dos últimos 500 anos iniciouse uns seis anos atrás, con outra grande erupción que se denominou «Descoñecida», a segunda máis explosiva nos últimos dous séculos. En contraste conTambora, esta erupción pasou desapercibida, de forma que tanto a súa situación coma a data exacta desta son un misterio. De feito, só foi recoñecida na década de 1990, a partir de marcadores reveladores no xeo de Groenlandia e a Antártida, que rexistran os aerosois volcánicos tan violentamente chuspidos que chegan á estratosfera da Terra.

Investigadores da Universidade de Bristol buscaron arquivos históricos con referencias ao evento. «Pasei meses peiteando o vasto arquivo colonial español, pero foi unha busca infrutuosa. Claramente o volcán non estaba en América Latina. Entón, volvín aos escritos do científico colombiano Francisco José de Caldas, que traballou como director do Observatorio Astronómico de Bogotá entre 1805 e 1810. Encontrar a descrición precisa dos efectos dunha erupción foi un momento 'Eureka'», di Caroline Williams, responsable do estudo.


jueves, 18 de septiembre de 2014

Novo sensor que permite interactuar co PC mediante xestos cunha precisión sen precedentes

Un dispositivo USB de 89$ que permite medir a posición 3D de cada parte das dúas mans en tempo real.
Segundo o fabricante, permite obter información a 200 Hz conprecisiones de 0.001 mm. Este tipo de sensores posiblemente abra unha porta a todo un rango de novas aplicacións de edición 3D, creación de "esculturas virtuais", etc.

O seu principio físico de funcionamento, polo pouco que a compañía soltou, é similar ao de XBox Kinect (PrimeSense): uns LEDs infravermellos emiten un patrón de luz que é capturada por dúas cámaras rápidas monocromáticas tamén de infravermellos.



Suma y Resta de números enteros con paréntesis

Explican por que os continentes empezaron a moverse


As distintas placas chocan entre si, superpóñense unhas a outras, xúntanse, sepáranse e van modelando, ao longo do tempo, as formas dos continentes nun proceso de movemento contínuo que a Ciencia denominou Tectónica de Placas.

Non obstante, as cousas non sempre foron así no noso mundo. Houbo un tempo, hai varios miles de millóns de anos, no que os continentes non se movían en absoluto. E os científicos pregúntanse dende hai case un século que tipo de fenómeno puido poñer, nalgún momento do pasado, ese xigantesco "motor" en marcha. Agora, un grupo de investigadores da Universidade de Sidney cre ter resolto o misterio, e publicou as súas conclusións na revista Nature.

"A Terra é o único planeta do noso Sistema Solar no que se dá o proceso da Tectónica de Placas -explica Patrice Rey, autor principal do estudo-. Pero o rexistro xeolóxico suxire que ata hai 3.000 millóns de anos a codia terrestre non se movía en absoluto, polo que descubrir que foi o que desencadeou este fenómeno único é algo que dende hai décadas obsesiona aos xeólogos. Nós suxerimos que foi provocado polo xurdimento dos primeiros continentes e que, finalmente, se converteu nun proceso autosostible".

A Tectónica de Placas depende directamente da relación que existe entre a densidade das rochas e a temperatura. Nas dorsais oceánicas, as rochas están moi quentes e a súa densidade é menor, o que facilita o seu movemento e flotabilidade. Pero a medida que se van afastando das dorsais (empurradas polo novo magma que xorde continuamente), as rochas arrefríanse e a súa densidade aumenta, ata alcanzar o punto de facerse máis densas que o manto subxacente, o que fai que, ao final da súa viaxe, volvan ser arrastradas cara ao seu interior.

Boletín Nº 1 Matemáticas 2º ESO - Números enteros

Os dejo el enlace de descarga del primer boletín del curso, correspondiente al estudio de los números enteros. En el se recogen operaciones combinadas, operaciones con potencias y raices.

Para descargarlo pincha en la imagen. Formato pdf.


martes, 16 de septiembre de 2014

É verdade que unha mazá é máis efectiva que un café para manterse esperto? Por que?



NON.
O único compoñente que pode afectar á actividade física e intelectual dunha persoa é o ácido caféico, o cal é un antioxidante fenólico que axuda a activar a circulación e o metabolismo. 
Este composto tamén o teñen o café ou o té, os cales estimulan o metabolismo. Non obstante a mazá posúe escasa cantidade deste compoñente, co cal se o que se quere é permanecer esperto por máis tempo é mellor o café.
A mazá ten importantes propiedades, pero a de activar o metabolismo non é unha das súas primordiais vantaxes.

O terremoto de Xapón 2011

Unha das técnicas que teñen os científic@s para estudar o interior do noso Planeta son os terremotos e as suas consecuencias. Un dos mais devastadores e actuais foi o de Xapón en 2011.

O terremoto e tsunami de Xapón de 2011, do 11 de marzo, foi un terremoto de magnitude 9,0 que creou ondas de maremoto de ata 40,5 metros.
O terremoto aconteceu ás 14:46:23 hora local. O epicentro do terremoto situouse no mar, fronte á costa de Honshu, 130 km ao leste de Sendai, na prefectura de Miyagi, Xapón. O terremoto durou aproximadamente 6 minutos segundo os sismólogos.


lunes, 15 de septiembre de 2014

El movimiento. Conceptos básicos

Os dejo un vídeo donde se explican los conceptos básicos de todo movimiento, y que serán desarrollados en clases.


As Placas Tectónicas. A Terra do futuro

Ao longo do Tema 1 de Xeoloxía de 4º de ESO, estudaremos o concepto de Placa Tectónica e a súa importancia no modelado terrestre.

Como presentación do Tema déixovos unha reportaxe na que se mostra o movemento das placas Tectónicas do Planeta e o seu efecto no futuro.


Nutrición Vs Alimentación

Como introducción ao Tema 2 de Bioloxía en 3º de ESO, déixovos este vídeo onde se explica información básica sobre nutrición. Trata a relación entre a alimentación e enfermidades. Describe os nutrientes esenciais. Ademais presenta comida "lixo" que se debe evitar, e dá suxestións de alimentación diaria.


Avelino Corma, Premio Príncipe de Asturias de Ciencia 2014


Todo empezou cando Avelino Corma (Moncófar, Castelló, 1951) empezou a axudar ao seu pai a plantar melóns, patacas e tomates. O flamante Premio Príncipe de Asturias de Ciencia 2014 era entón un neno inquedo e curioso, con moitas ganas de descubrir o mundo. Hoxe, non ten ningunha dúbida de que naquela horta non só xermolaron manxares deliciosos, senón que tamén se sementaron as sementes da súa propia vocación científica.

O que de verdade o estimula, e máis lle comprace, é a transferencia de coñecementos dende o seu laboratorio á industria, para mellorar a vida cotiá das persoas. As innovacións pioneiras que liderou Cormadende o ITQ para o desenvolvemento de catalizadores e novos materiais xa revolucionaron a produción de moitos dos produtos que nos rodean na nosa vida cotiá, dende o combustible nos nosos vehículos, ata os plásticos, os cosméticos e os medicamentos. Ademais, as súas innovacións supuxeron avances fundamentais na chamada Química Verde, reducindo de xeito moi significativo a xeración de residuos en industrias contaminantes como a petrolífera e a farmacéutica.

«O máis importante que logramos é demostrar como se pode aplicar o coñecemento básico de fenómenos que se producen a nivel molecular en moitos sectores industriais, xerando así riqueza e benestar. Isto, nun país como España onde existe pouca transferencia tecnolóxica, paréceme moi importante», asegura Corma.


Entrevista:

domingo, 14 de septiembre de 2014

Xapón realiza o primeiro transplante en humanos de células iPS


Xapón deu este venres un salto cualitativo na investigación con células nai
Un equipo médico do Instituto Riken, un dos máis prestixiosos do país, implantou por primeira vez no mundo células iPS humanas, convertidas en retinas, nunha intervención que se prolongou dúas horas. 
A paciente é unha muller de 70 anos que sofre unha grave dexeneración macular asociada á idade, a principal causa de cegueira no mundo.

As células iPS, ou de pluripotencia inducida, obtéñense de simples células da pel do paciente e transfórmanse en calquera dos tecidos e tipos celulares do corpo, de tal forma que se evita toda posibilidade de rexeitamento inmunolóxico. Son ademais, polo que sabe ata hoxe a comunidade científica, tan versátiles como as células nai embrionarias, pero a diferenza delas non espertan receos éticos porque non esixen destruír un embrión. Os reparos son sobre a súa seguridade.


Que son as células IPS?... vídeo explicativo


Método Científico

El método científico es un método de investigación usado principalmente en la producción de conocimiento en las ciencias
Para ser llamado científico, un método de investigación debe basarse en la empírica y en la medición, sujeto a los principios específicos de las pruebas de razonamiento.
Según el Oxford English Dictionary, el método científico es: «un método o procedimiento que ha caracterizado a la ciencia natural desde el siglo XVII, que consiste en la observación sistemática, medición, experimentación, la formulación, análisis y modificación de las hipótesis».


Los Números Enteros (Z)

Los números enteros (designado por ) son un conjunto de números que incluye a los números naturales distintos de cero (1, 2, 3, ...), los negativos de los números naturales (..., −3, −2, −1) y al 0. Los enteros negativos, como −1 o −3 (se leen «menos uno», «menos tres», etc.), son menores que todos los enteros positivos (1, 2, ...) y que el cero. Para resaltar la diferencia entre positivos y negativos, a veces también se escribe un signo «más» delante de los positivos: +1, +5, etc. Cuando no se le escribe signo al número se asume que es positivo. El conjunto de todos los números enteros se representa por la letra ℤ = {..., −3, −2, −1, 0, +1, +2, +3, ...}, que proviene del alemán Zahlen («números», pronunciado [ˈtsaːlən]).

Los números enteros no tienen parte decimal: −783 y 154 son números enteros, mientras que 45,23 y −34/95 no. Al igual que los números naturales, los números enteros pueden sumarse, restarse, multiplicarse y dividirse, de forma similar a los primeros. Sin embargo, en el caso de los enteros es necesario calcular también el signo del resultado.


sábado, 13 de septiembre de 2014

Por que non hai estrelas neste anaco do ceo?


Esta imaxe captada polo telescopio MPG/ESO do Observatorio La Silla, en Chile, resulta do máis intrigante
Nela o espazo esténdese como unha cortina de terciopleo negro callado de estrelas pero no centro ábrese o que parece un burato, un rachón inmenso no que só hai escuridade. Nada máis lonxe da realidade. 
Ese aparente baleiro é unha burbulla de gas e po chamada Lupus 4 que oculta as estrelas de fondo como o faría unha nube gris nunha noite sen lúa. Precisamente, é nestas densas burbullas de materia onde se forman novas e radiantes estrelas.

viernes, 12 de septiembre de 2014

Apuntes Formulación Inorgánica (3º ESO)

Os dejo el enlace de descarga de los Apuntes correspondientes a la Primera Parte de Formulación Inorgánica.

Para descargarlos Pincha en la Imagen.


Boletín Física 4º ESO - Cinemática (I)

Os dejo el primer boletín del curso 2014/15, correspondiente a Física de 4º de ESO
El boletín consta de ejercicios de Cinemática en los que se trabajará el movimiento de los cuerpos según su tratamiento gráfico.

Pincha en la imagen para la descarga.


jueves, 11 de septiembre de 2014

Vídeo Timelapse do noso Planeta





O timelapse consiste en utilizar fotografías de gran calidade unidas cunha cadencia de 25 tomas por segundo para crear un vídeo que nos permite ver as transformacións que provoca o paso do tempo en apenas un momento. Esta técnica foi empregada pola Axencia Espacial Europea (ESA) para, con imaxes en alta resolución capturadas polo astronauta Alexander Gerst dende a Estación Espacial Europea (ESA), realizar o fantásico vídeo que pode verse sobre estas liñas.

miércoles, 10 de septiembre de 2014

Os planetas con dous soles existen e son moitos


O telescopio espacial Kepler da NASA confirmou uns 1.000 exoplanetas, así como miles de estrelas consideradas «obxectos Kepler de interese», alcumados Kois, estrelas que posiblemente poderían albergar planetas. Cantas desas estrelas son binarias e teñen un ou máis planetas xirando ao seu arredor? Cre que a metade das estrelas no ceo son un sistema de dúas estrelas que orbitan entre si. Entón, teñen as estrelas con planetas a mesma probabilidade de ter unha compañeira ou a estrela compañeira afecta á formación de planetas?

Un equipo de astrónomos, liderado pola Southern Connecticut State University, demostrou que as estrelas con exoplanetas (planetas fóra do Sistema Solar) teñen as mesmas probabilidades de ter unha compañeira binaria, é dicir, o 40% ou o 50% das estrelas de acollida son en realidade estrelas binarias. «É interesante e emocionante que os sistemas de exoplanetas con compañeiras estelares resulten ser moito máis comúns do que se cría ata hai uns poucos anos», di Elliott Horch, responsable da investigación.

O estudo fai uso de observacións de resolución espacial moi alta que se levaron a cabo co telescopio WIYN situado en Kitt Peak, no sur de Arizona (EUA), e o telescopio Gemini Norte, situado en Mauna Kea en Hawái. A técnica utilizada polo equipo consiste na obtención de imaxes dixitais dunha pequena porción do ceo que rodea a unha estrela de interese, de 15 a 25 veces por segundo. As imaxes combínanse entón no software utilizando un complexo conxunto de algoritmos, producindo unha imaxe definitiva da estrela cunha resolución mellor que a do telescopio espacial Hubble.

martes, 9 de septiembre de 2014

A voraz plastilina magnética

Esta masa deforme que devora un cubo metálico é plastilina magnética. O xoguete científico do ano, do século... do milenio! 
A plastilina está fabricada con millóns de partículas magnéticas e o cubo é un imán de neodimio, que dirixe os movementos da masa coma se fose o frautista de Hamelín cos nenos. Isto sucede porque as partículas magnéticas da plastilina aliñan os seus dipolos ao campo magnético do imán; como consecuencia a masa magnetízase e séntese atraída por el.

Usando esta propiedade e botándolle imaxinación pódense crear figuras e escenas do máis impactantes.




lunes, 8 de septiembre de 2014

Un material para construír células artificiais

Un equipo de investigadores crea a primeira membrana móbil similar ao exoesqueleto das células. Combinando motores moleculares e cristais líquidos os científicos son capaces de configurar estruturas que se moven e evolucionan e que poderían ser o futuro da bioloxía sintética.

Como se aprecia no vídeo, este proceso dá lugar a unha fascinante variedade de formas aparentemente aleatorias, pero que responde ás leis da física. "Co noso modelo biomolecular sintético creamos unha nova opción para crear modelos simples de célula", asegura Bausch. "Está deseñado idealmente para incrementar a complexidade dunha forma modular e reconstruír procesos celulares como a migración ou a división dun xeito controlado". 

En opinión dos autores, este sistema abre a porta aos seguintes pasos para comprender as múltiples maneiras en que a célula se deforma. E para construír, quizais as primeiras formas de vida artificiais.



domingo, 7 de septiembre de 2014

A terceira Superlúa do ano


A terceira superlúa deste verán producirase o próximo martes 9 de setembro. Este fenómeno fai que o satélite se vexa dende a Terra un 14% maior e un 30% máis brillante do habitual, segundo informa a NASA.

O termo científico para o fenómeno é "Lúa de perixeo". As lúas cheas varían de tamaño debido á forma ovalada da órbita da Lúa. A Lúa segue unha traxectoria elíptica arredor da Terra cun lado ("perixeo") ao redor de 50.000 quilómetros máis preto que o outro ("apoxeo"). As lúas cheas que se producen no lado perixeo da órbita da Lúa parecen extraordinariamente grandes e brillantes.

Esta coincidencia produciuse xa dúas veces este ano: o 12 de xullo e o 10 de agosto. Esta última foi unha extrasuperluna, xa que o satélite se situou o máis preto da Terra que estivo nos últimos 20 anos.

sábado, 6 de septiembre de 2014

Envían un saúdo telepático, de cerebro a cerebro, a 7.800 km de distancia


Por primeira vez, dúas persoas situadas a 7.800 km de distancia puideron dicirse «hola» de forma telepática. 
O experimento, realizado por un equipo internacional de investigadores e coliderado pola Universidade de Barcelona (UB), conseguiu establecer unha comunicación directa e consciente entre dous cerebros humanos utilizando tecnoloxías non invasoras.

O fito, publicado na revista PLOS ONE, produciuse o pasado 28 de marzo cando se transmitiu o saúdo dende Thiruvananthapuram(India), onde se encontraba o emisor, ata o cerebro do receptor situado en Estrasburgo. A palabra codificouse con código binario, formado por 1 e 0, resultando en 140 bits de información transmitidos vía internet utilizando tecnoloxías pioneiras.

Un casco con electrodos rexistrou os cambios no electroencefalograma do cerebro do emisor cando pensaba a palabra «ola» en código binario. Estableceron un sistema polo cal cando o emisor pensaba en mover a man, a interface rexistraba un 1, e cando pensaba en mover o pé, rexistraba un 0, ata codificar toda a palabra.

viernes, 5 de septiembre de 2014

Bicymple: a bicicleta sen cadea e máis simple de todas.

Achan o «xigante» da Patagonia, o dinosauro máis pesado que un Boeing 737


O seu nome xa dio todo: Dreadnoughtus schrani, «o que non teme a nada». Toda unha declaración de intencións no bautizo desta nova especie de dinosauro colosal de hai 77 millóns de anos, cuxo esqueleto, asombrosamente completo, foi desenterrado no sur da Patagonia (Arxentina) entre 2005 e 2009. Tras estudalo, investigadores da Universidade de Drexel en Filadelfia (Pennsylvania, EUA) deron agora unha descrición detallada deste animal excepcional na revista Scientific Reports: o herbívoro medía 26 metros de longo e pesaba 59.300 quilos (nada menos), tanto como unha ducia de elefantes africanos, máis de sete Tiranosauros rex, un carro de combate Leopardo 2E do Exército español ou máis que un Boeing 737. O exemplar é o animal terrestre máis grande cuxa masa puido ser calculada con precisión. E iso que, no momento da morte, aínda non estaba de todo desenvolvido.

jueves, 4 de septiembre de 2014

Un museo danés descobre unha colección perdida de Darwin


O Museo de Historia Natural de Dinamarca descubriu entre os seus fondos unha colección de 77 especies de percebes que un dos máis grandes científicos da historia, Charles Darwin, enviou como regalo o seu colega danés Japetus Steenstrup en 1859. Ata agora, ninguén no museo coñecía que posuía un anaco de historia científica dese calibre.

O pai da teoría da evolución e Steenstrup mantiñan correspondencia acerca dos seus descubrimentos e deducións científicas. A xefe de exposicións do museo, Hanne Strager, estaba a estudar esa correspondencia e comezou a sospeitar que algún tesouro se escondía nalgunha parte. Pronto iniciou a «caza» entre os 14 millóns de obxectos do museo.

«Sabiamos que Steenstrup prestou cirrípedos a Darwin. Soñabamos con que un día nos iamos encontrar cun obxecto que Darwin tomara prestado de Steenstrup e que logo devolvera a Copenhaguen -algo que poderiamos dicir que Darwin estudara persoalmente-, pero encontramos algo moito mellor», di Strager.

E é que Darwin non só devolveu os percebes, tamén enviou unha caixa doutras 77 especies de cirrípedos coidadosamente seleccionados para Steenstrup a xeito de agradecemento. Hanne Strager descubriu isto por casualidade mentres estudaba a súa correspondencia.

Un asteroide de 20 metros «rozará» a Terra o domingo


Un pequeno asteroide de 20 metros pasará realmente preto da Terra este domingo, 7 de setembro. No momento de máxima aproximación, ás 18.18 UT (dúas horas máis na Península ibérica), a rocha situarase máis ou menos sobre Nova Zelandia, a unha décima parte da distancia que separa o centro do noso planeta da Lúa, uns 40.000 km. Os astrónomos aseguran que a «visita» non entraña ningún risco. A rocha que máis se nos achegou dende que se estudan as órbitas destes obxectos, en febreiro de 2013, pasou sen problemas a 27.700 km, e a distancia do próximo visitante é moito maior.

O asteroide, denominado 2014 RC, foi descuberto o pasado 31 de agosto polo Catalina Sky Survey, preto de Tucson, Arizona (EUA). A noite seguinte, foi detectado polo telescopio Pan-STARRS 1, enMaui, Hawái. Ambos os dous informaron das súas observacións ao Centro de Planetas Menores en Cambridge, Massachusetts, segundo deu a coñecer a NASA nun comunicado.

No momento de máxima aproximación, a magnitude aparente do asteroide será de aproximadamente 11,5, o que fai que non sexa observable a simple vista. Non obstante, os astrónomos afeccionados con telescopios pequenos si poderán enxergar como o asteroide se move rapidamente nas proximidades da Terra.

miércoles, 3 de septiembre de 2014

Erupción do volcán Bardarbunga (Islandia)

Data: martes 2 de setembro.



As autoridades islandesas rebaixaron o nivel de alerta pola erupción do volcán Bardarbunga, en Islandia, debido á falta de cinzas. No seu momento álxido, os chorros de lava alcanzaron os 50 metros de altura.

O día que a Terra se tiñó de vermello: a maior tormenta solar da historia


Os mariñeiros pensaban que navegaban nun mar de sangue, as redes do telégrafo sucumbiron e as auroras víronse mesmo en Madrid... O suceso chámase «evento Carrington» e produciuse o 1 de setembro de 1859.

Naquela época os cables do telégrafo, que empezara a funcionar en 1843 nos Estados Unidos, sufriron cortes e curtocircuítos que provocaron numerosos incendios, tanto en Europa coma en Norteamérica. Observáronse auroras en zonas de latitude media, como Roma ou Madrid.

Se o evento non tivo consecuencias desastrosas foi debido a que a nosa tecnolóxica aínda estaba a dar os seus primeiros pasos. Se unha tormenta solar desas dimesiones se producise nos nosos días os satélites artificiais deixarían de funcionar, as comunicacións de raio interromperíanse e os apagamentos eléctricos terían proporcións continentais e os servizos quedarían interrompidos durante semanas. Por suposto, sería imposible comunicarnos a través do móbil.

Segundo os rexistros obtidos das mostras de xeo, unha fulguración solar desta magnitude non se produciu nos últimos 500 anos, aínda que se producen tormentas solares relativamente fortes cada cincuenta anos, a última o 13 de novembro de 1960.

"Laniakea" o noso fogar no Universo


Aí é onde estamos. Investigadores definen os contornos dun xigantesco conxunto de galaxias ao que pertence a nosa, a Vía Láctea.

As galaxias non están distribuídas ao azar en todo o Universo, senón que forman parte dunha especie de xogo cósmico de bonecos rusos. Encóntranse en grupos, como o noso, o Grupo Local, que contén ducias de galaxias, unhas vinte, e en cúmulos masivos, onde hai centos de galaxias, todas interconectadas nunha rede de filamentos no que as galaxias se ensartan como perlas. Cando estes filamentos se entrecruzan, aparecen estruturas colosais, chamadas «supercúmulos». Estas estruturas están interconectadas, pero os seus límites non sempre están ben definidos.

Agora, un equipo internacional de astrónomos dirixido por R. Brent Tully, da Universidade de Hawái en Manoa, estableceu os contornos do inmenso supercúmulo de galaxias que conteñen á nosa, a Vía Láctea. Nomearon ao supercúmulo «Laniakea», que significa «ceo inmenso» en hawaiano, en honor aos navegantes polinesios que utilizaban os seus coñecementos sobre o ceo para viaxar a través da inmensidade do Océano Pacífico. A investigación aparece publicada na revista Nature, que lle dedicou a súa portada.