Os mariñeiros pensaban que navegaban nun mar de sangue, as redes do telégrafo sucumbiron e as auroras víronse mesmo en Madrid... O suceso chámase «evento Carrington» e produciuse o 1 de setembro de 1859.
Naquela época os cables do telégrafo, que empezara a funcionar en 1843 nos Estados Unidos, sufriron cortes e curtocircuítos que provocaron numerosos incendios, tanto en Europa coma en Norteamérica. Observáronse auroras en zonas de latitude media, como Roma ou Madrid.
Se o evento non tivo consecuencias desastrosas foi debido a que a nosa tecnolóxica aínda estaba a dar os seus primeiros pasos. Se unha tormenta solar desas dimesiones se producise nos nosos días os satélites artificiais deixarían de funcionar, as comunicacións de raio interromperíanse e os apagamentos eléctricos terían proporcións continentais e os servizos quedarían interrompidos durante semanas. Por suposto, sería imposible comunicarnos a través do móbil.
Segundo os rexistros obtidos das mostras de xeo, unha fulguración solar desta magnitude non se produciu nos últimos 500 anos, aínda que se producen tormentas solares relativamente fortes cada cincuenta anos, a última o 13 de novembro de 1960.
No hay comentarios:
Publicar un comentario