Todo comeza cando o alérxeno entra en contacto con algunha parte do organismo, xa sexa o nariz, a pel, os ollos, a garganta ou os pulmóns.
O tecido superficial de calquera delas énchese entón de células do sistema inmune ou linfocitos, que acoden á zona para destruír un axente externo en teoría daniño.
Cando un destes soldados defensores elimina o intruso, recóbrese con algunhas das súas partes. Logo pasa os restos a outros dos seus compañeiros para que produzan un anticorpo de forma característica, a inmunoglobulina E, que segregan ao sangue.
Cada vez que volva aparecer a substancia invasora, esta molécula activará aos mastocitos, unhas células presentes na maioría de tecidos do corpo que liberan varios químicos, entre eles a histamina. Este neurotransmisor é o causante de todos os males: provoca a contracción dos músculos da garganta, a segregación de mucosidade ou comechóns varias.
Unha das teorías máis estendidas sostén que todo o proceso se debe a unha equivocación do sistema inmune, que reacciona desmesuradamente ante unha ameaza que non é tal.
Non obstante, outros patólogos non encontran esta hipótese moi lóxica. Ruslan Medzhitov é un dos principais defensores dunha alternativa. Cre que o sistema inmune non se confunde, senón que hai todo o posible por expulsar ao alérgeno. As moléculas que o detectan actúan como un rápido 'sistema de alarma' para alertar ao corpo.
Os traballos de Stephen Galli, un experto da Universidade de Stanford que estuda as funcións dos mastocitos, apuntan na mesma liña. Ambos os dous descubriron nas súas investigacións que ao inxectar veleno en ratos e provocarlles unha resposta inmune, quedaban protexidos fronte a dose que normalmente resultaría letal.
Cando un destes soldados defensores elimina o intruso, recóbrese con algunhas das súas partes. Logo pasa os restos a outros dos seus compañeiros para que produzan un anticorpo de forma característica, a inmunoglobulina E, que segregan ao sangue.
Cada vez que volva aparecer a substancia invasora, esta molécula activará aos mastocitos, unhas células presentes na maioría de tecidos do corpo que liberan varios químicos, entre eles a histamina. Este neurotransmisor é o causante de todos os males: provoca a contracción dos músculos da garganta, a segregación de mucosidade ou comechóns varias.
Unha das teorías máis estendidas sostén que todo o proceso se debe a unha equivocación do sistema inmune, que reacciona desmesuradamente ante unha ameaza que non é tal.
Non obstante, outros patólogos non encontran esta hipótese moi lóxica. Ruslan Medzhitov é un dos principais defensores dunha alternativa. Cre que o sistema inmune non se confunde, senón que hai todo o posible por expulsar ao alérgeno. As moléculas que o detectan actúan como un rápido 'sistema de alarma' para alertar ao corpo.
Os traballos de Stephen Galli, un experto da Universidade de Stanford que estuda as funcións dos mastocitos, apuntan na mesma liña. Ambos os dous descubriron nas súas investigacións que ao inxectar veleno en ratos e provocarlles unha resposta inmune, quedaban protexidos fronte a dose que normalmente resultaría letal.
No hay comentarios:
Publicar un comentario