Os investigadores estudaron a proteína AIRAPL, cuxa función biolóxica era descoñecida e que se identificou como un novo supresor tumoral hematológico.
Xeráronse ratos modificados xeneticamente, sen o xene que codifica esta proteína e os ratos desenvolveron síndromes mieloproliferativos, un termo no que se agrupan a leucemia mieloide crónica e outras patoloxías frecuentes nas persoas de máis idade.
Así se demostrou o papel desta proteína na aparición do cancro e tamén se ofreceu unha solución. A investigación demostra que administrando un tratamento (inhibidores do receptor de IGF-1) revértese a enfermidade.
Este tipo de tratamento xa se ensaiou previamente en tumores sólidos (colon, mama...) con resultados pouco satisfactorios. «Con todo, a utilización en tumores hematopoéticos non se estudou e os nosos datos suxiren que estes inhibidores poden ter un efecto beneficioso», explica López-Otín.
O achado prodúcese nun momento no que a batalla contra o cancro expúxose descifrando centos de mutacións xenéticas en función das características de cada persoa e do seu tumor para seleccionar o mellor medicamento. Invalidaría estas estratexias? «Non, non invalida ningunha teoría senón que estende a visión actual. A acumulación de danos nas células non só causa mutacións senón que tamén altera a estabilidade e plegamiento das proteínas», asegura López Otín.
No hay comentarios:
Publicar un comentario