Os ollos dos cans non detectan a cor vermella, os ollos das libélulas ven nun ángulo de 360 graos -por iso é tan difícil cazalas, porque ven ao cazador antes de ser atrapadas-, os ollos dos carafio son flexibles... e o ollo humano é un dos órganos máis complexos do corpo.
Os ollos e o que estes ven, a cor principalmente, é a investigación que flúe na exposición Colour and Vision (Cor e Visión) no Museo de Historia Natural de Londres.A mostra é un percorrido por 565 millóns de anos, que vén ser o tempo no que evolucionou o ollo como parte ou órgano da especie humana.
Antes, todo era gris. A explosión cámbrica produciu un festival de cores que aparecen na exposición con animais fosilizados e disecados ou especies en formol; animais no seu medio constitúen a maior parte do catálogo de cores primitivo.
O polbo que tiña o mesmo Charles Darwin como mascota no seu barco exhíbese en Cor e Visión xunto a outras mostras que van desde o máis científico, como unha colección de 120 ollos ou as primeiras analogías dun ollo humano cunha cámara fotográfica, ata a cor como motivación artística contemporánea."A cor é tan fundamental á forma coa que vemos o mundo que é difícil imaxinarse a vida sen el.
Pero o mundo existe para moitos animais, incluídos os que teñen ollos incapaces de formar unha imaxe. Os científicos do museo utilizaron fósiles e ferramentas xenéticas para documentar os ollos primitivos, reconstruír a evolución da cor e a visión e coñecer así mellor os xenes que producen os pigmentos", explica Greg Edgecombe, investigador do museo citado anteriormente.
No hay comentarios:
Publicar un comentario